Ніва № 19 (2608), 7 мая 2006 г.

Гаспадыня на камбайне

Міра ЛУКША

Стаіць у Паўлах аранжавы вясёлы дом, зараз за мастком ехаць трэба ў лугі па дарожцы выгнутай у лук. На разлеглым падворку яшчэ і малы домік — гасцінны, дзе ўсё вышыкавана як у гатэлі — гэта для родных, якіх да Марыі Галубоўскай, мамы і бабы, а нават прабабы з’язджае плойма. Бо пяцёра ў яе дзяцей, а рассеяліся па ўсім свеце. Праўнучкі па-галандску ўмеюць гаворыць, а беларуская іх кроў змешана з філіпінскай. І ўнуччына сястра там, і Гандзя, маці. Даччын сын памёр, дык паехала да дачок у тую Галандыю. А той муж унуччын, дык і не польскай веры і не праваслаўны. Але Марка і Эрыка бацюшка хрысціў. І тут, па паўлаўскім падворку тупаталі малыя ножкі галандскіх праўнучкаў, цешылі бабу Маню. А іншыя ўнукі — у ЗША, там ёсць і сын Вітаўт, працуе ў Нью-Йорку. Займаецца тэхнічнымі справамі. Па Нью-Йорку на аўто ездзіць па заказах, ведае горад мо ўжо лепш за Беласток, дзе студыі канчаў, рускую з англійскай філалогіі. О, шмат памог быў Вітаўт і маці, і вёсцы.

— Гэта тады, як радным быў, — кажа Марыя. — Чатыры гады. Ваду сюды працягнулі, дарогу паправілі. Кожны радны стараецца перш за сваю вёску, таму трэба каб на свайго людзі галасавалі, што яго добра ведаюць. Думаў Віцька паехаць на Захад, крыху свету паглядзець, і ўжо там шосты год. Я іх не парассылала па свеце, яны ўсе самі паехалі. І дзядзька паехаў быў туды, і сястрын сын. Паехаў зяць мой, пасля дачка да яго, студыя кончыўшы... Цяпер іх дачка студыі там канчае. Замуж выйшла за амерыканца, з „зялёнай картай”. Харошая пара. Працу знайшла. Ён польскі, але шлюб бралі ў царкве. У Польшчы засталіся — ось, Валодзя (толькі што ажаніўшыся Вітаўтаў брат-блізнюк), другі сын у Цеханове, і дачка найстарэйшая. (...)

поўны тэкст артыкула ў друкаваным варыянце газеты або праз тыдзень у архіўным выпуску Нівы.PDF