Тужу па беларускай мове

— Твая апошняя тэма?

— Раскажу пра дзве, таму што якраз абедзве ўзаемна папаўняюць сябе і ў пэўным сэнсе паказваюць шырокі вобраз Кітая. За славутым Пляцам Цьянаньмынь знаходзіцца квартал самых старых шоўкавых крамаў. Малыя, прыгожыя вулачкі. Чырвоныя лампіёны. Дамы яшчэ з ХІХ стагоддзя — традыцыйная кітайская архітэктура, перамешаная з каланіяльным стылем. У тым ліку там і знаходзіцца самая старая шоўкавая крама ў Пекіне, якая працуе з 1830 года. Адным словам — турыстычны кайф, таму што там усё сапраўднае. Зразумела, умовы на гэтых вулачках нагадваюць арабскія базарныя кварталы ў Іерусаліме ці Багдадзе. Але гэта сапраўднае жыццё. І гэты квартал будзе існаваць недзе да канца красавіка, таму што яго разбураюць (дык гэта ж цэнтральнае месца сталічнага Пекіна!), і пэўна пабудуюць там нейкія гатэлі і небаскробы... І другая тэма — у Пекіне нядаўна адчынены быў першы салон продажу славутых амерыканскіх матацыклаў „Гарлей-Давідсан” і якраз у гэты дзень з першым канцэртам у Кітаі выступіў гурт „Роллінг Стоўнз”. І тут цікавінка — цягам гадоў музыка „стоўнзаў” была ў Кітаі забаронена. Калі дазволілі канцэрт, аказалася, што зацікаўленне ім кітайцаў мінімальнае.

— Ці сустрэўся Ты ў Кітаі з праваслаўем?

— Так. Маю знаёмых расіян, сербаў, а нават адну беларускую сям’ю. Гэта сутыкненні з людзьмі. На тэрыторыі расійскага пасольства ў Пекіне знаходзяцца будынкі, якія калісьці прыналежылі да праваслаўнай місіі ў Кітаі. Аднак здаўна, па прычыне як цяперашняй сістэмы ў Кітаі, так і ранейшай у Савецкім Саюзе, яны (...)