Аблога крэпасці

— Чаго цяпер, пасля быццам бы перамогі Аляксандра Лукашэнкі, можа спадзявацца Беларусь з боку яго рэжыму?

Аляксандр Мілінкевіч: — Яны аб’явілі, што перамаглі, але наша краіна ўжо цяпер зусім іншая. Калісь людзі пападалі ў дэпрэсію, а цяпер яны, а іх большасць, ведаюць праўду і проста з усяго смяюцца. Улада страціла большасць сваіх прыхільнікаў. У сапраўднасці яны прайгралі. Маюць сваю міліцыю, КДБ і г.д., але, гледзячы на іх падтрымку грамадствам, не маюць шанцаў кіраваць краінай і яе развіваць. Мы перасталі ўжо рабіць мітынгі, бо большасць людзей адчайна нас падтрымлівае, а гэта каля 30-35 працэнтаў нашага грамадства. Варта прыгадаць, што да прэзідэнцкіх выбараў прыхільнікаў дэмакратычных сіл у Беларусі было ледзь некалькі працэнтаў. Мы пераходзім на іншы спосаб дзейнасці, засяродзіўшыся перш за ўсё на інфармацыі. Увесь рэжым трымаецца, бо ёсць інфармацыйная ізаляцыя, дамінуе прапаганда, якой займаюцца дзяржаўныя радыё і тэлебачанне. Мусім гэтаму супрацьставіцца, таму важна, каб дзейнічалі незалежныя радыё, тэлебачанне і мясцовыя газеты. Бярэмся за аблогу крэпасці.

— Чаго канкрэтна беларуская апазіцыя чакае ад Захаду?

— Гэта тры ўзроўні. Цяпер найважнейшае аказанне падтрымкі рэпрэсаваным асобам. Вялікую колькасць людзей звольнілі з працы і шмат студэнтаў выкінулі з вучэльняў. Звяртаемся да многіх краін, у тым ліку і да Польшчы, каб у першую чаргу падтрымаць маладых людзей пазбаўленых магчымасці вучыцца ў вышэйшых (...)