Ніва № 15 (2604), 9 красавіка 2006 г.

Пасля выбараў патрабуем выбараў!

Генрых РЭЗНІК

Цэнтральная выбарчая камісія па выбарах прэзідэнта Рэспублікі Беларусь падвяла вынікі ўсёй выбарчай кампаніі 2006 года. Выбары адбыліся, выбары скончыліся. Прэзідэнтам лічаць Аляксандра Рыгоравіча Лукашэнку. У гэты час працягваюцца акцыі нязгодных з такім рашэннем, сядзяць у астрогах сотні людзей, якія пратэставалі супраць фальсіфікацыі выбараў, працягваюцца крымінальныя справы, заведзеныя на актывістаў апазіцыі, Еўропа і ЗША абураныя паводзінамі беларускіх уладаў, новы стары прэзідэнт не паказваецца на людзях, Расія збіраецца павялічыць кошты на свой, будзь ён тройчы пракляты, газ аж у пяць разоў, а інаўгурацыя кіраўніка дзяржавы, без усялякіх тлумачэнняў пра прычыны, адкладзена на нявызначаны тэрмін. Па некаторых звестках Лукашэнка збіраецца ехаць у Маскву да Пуціна. Вельмі сімвалічна, што прэзідэнцкая кампанія заканчваецца тым, з чаго пачыналася — Аляксандр Рыгоравіч наведвае Крэмль, дзе вядзе перамовы пра кошты на газ, „Белтрансгаз” і ўласны лёс. Пуціна нічый лёс не цікавіць. Толькі кошты на газ, „Белтрансгаз” і беларуская зямля. Маскоўскім кіраўнікам, якія кантралююць шостую частку сушы планеты, заўсёды мала зямлі.

На пачатку выбарчай кампаніі беларускі кіраўнік прыляцеў з Масквы з усмешкай на твары — газ для нас будзе танней, чым для непаслухмянай Крамлю Украіны. Усмешка сведчыла і яшчэ пра адно — Расія зноў зрабіла стаўку на Лукашэнку. Апазіцыя ў гэты час, пад насмешкі афіцыйных дзяржаўных сродкаў масавай інфармацыі і пры сцвярджэннях кіраўніка дзяржавы, што нават у аб’яднанай апазіцыі будзе сама меней пяць адзіных кандыдатаў на прэзідэнцкае крэсла, рыхтавалася да выбараў. Галоўная задача, якую яна паставіла перад сабой — абраць адзінага прадстаўніка ад апазіцыі на кандыдата ў прэзідэнты Рэспублікі Беларусь. Для гэтага быў створаны пэўны механізм. Аб’яднаныя ў „Дзесятку плюс” большасць дэмакратычных структур (...)

поўны тэкст артыкула ў друкаваным варыянце газеты або праз тыдзень у архіўным выпуску Нівы.PDF