Вось такія былі пачаткі „Нівы”

— Беларуская „Ніва” дзейнічала ў Польшчы. Як успрыняла гэта савецкая Беларусь? Абруселая, дзе глумілася памяць герояў м.інш. нашаніўскай пары?

— Усходні вецер прыносіў гарачы подых ХХ з’езда. У „Звяздзе”, а затым у „Савецкай Беларусі” з’явіліся артыкулы, у якіх цэнтральныя беларускія газеты высока ацанілі напрамкі нашай дзейнасці. Прыслалі лісты беларускія пісьменнікі, у красавіку 1956 г. рэдакцыю наведаў Пятро Глебка. Яшчэ да выхаду „Нівы” я выслаў быў ліст у Беларускае таварыства культурнай сувязі з заграніцай. Абяцалі са свайго боку актыўны ўдзел у арганізацыі артыкулаў і фотаматэрыялаў з жыцця Беларусі для нас, падпіску перыядычных выданняў. Сувязь з БТКСЗ аказалася плённай. Пісьменнікі, хоць моцна ціснулі маю руку, твораў не дасылалі. У чэрвені прыйшла з Мінска тэлеграма, у якой БТКСЗ запрашала Давідзюка і мяне наведаць Беларусь. Наведалі мы Мінск, Навагрудчыну, Брэст, Слонім, пазнаёміліся з Рыгорам Шырмам, у Гродне сустрэлі Міхася Васілька... Цікавіліся нашай справай і ставіліся да яе прыхільна. Правялі мы таксама карысныя размовы з міністрам культуры і асветы, з рэктарам мінскага універсітэта. Усе абяцалі дапамогу. Асабліва патрабавалі мы яе ў падрыхтоўцы кваліфікаваных кадраў. Паездка ў Беларусь адкрыла новыя перспектывы для нашай дзейнасці. Беласток наведала намеснік старшыні БТКСЗ Марыя Ваганава, у БГКТ сустрэлася з прадстаўнікамі грамадcкіх арганізацый і культурна-асветных устаноў Беласточчыны. Прымалі і мы дэлегацыю БТКСЗ — прыехаў старшыня таварыства Гаўрыла Верасаў, пісьменнікі Піліп Пестрак і Янка Брыль. Прыслалі нам вершы маладыя паэты Генадзь Бураўкін і Алег Лойка...

— Памагалі „Ніве” асвятляць гісторыю (...)