Вось такія былі пачаткі „Нівы”

— Якія былі новыя пастаянныя рубрыкі ў „Ніве”?

— Мы стварылі дзіцячы куток „Малым сябрам”, пачалі весці „Гутаркі аб мове” (Баляслаў Манкевіч), збіралі фальклор, выяўлялі белыя плямы, дамагаліся беларускага выдавецтва, рыхтавалі да друку першы „Беларускі каляндар”, вярталі беларускай гісторыі загубленых герояў...

— Першым героем быў Зігмунт Бурчак-Абрамовіч (Антоні Забель) з першай тэатральнай беларускай трупы Ігната Буйніцкага...

— Пройдуць гады і я з задавальненнем прачытаю ў Энцыклапедыі літаратуры і мастацтва Беларусі: „Гэтыя ўспаміны і артыкул у газетах („Ніва”, 19.8.1958 г. і інш.) — найбольш грунтоўныя і дакладныя сведчанні пра дзейнасць Буйніцкага”. Дзейсную падтрымку ў асвятленні гісторыі і культуры Беларусі мы атрымалі ад беларускіх публіцыстаў Льва Мірачыцкага, Алеся Траяноўскага, гісторыка літаратуры Сцяпана Александровіча („К. Сваяцкага”), ад вярнуўшагася са ссылкі віленскага рэдактара і выдаўца Яна Шутовіча („Яна Дубневіча”).

— Перш за ўсё будзілі нацыянальную гордасць.

— Пераконвалі бацькоў не выводзіць са школ беларускую мову; бацькі-беларусы са Старога Ляўкова звярнуліся былі з такой просьбай у Міністэрства асветы!

— Пачалі выдавацца першыя беларускія кнігі. Далёка было яшчэ да бібліятэчкі „Белавежы” ці зборнікаў Праграмнай рады „Нівы”! (...)