„Карткі” — братэрства духа

— „Карткам” пятнаццаць гадоў, на днях выйдзе юбілейны ўжо 35 нумар. Які быў ваш пачатак?

— Пад канец васьмідзесятых мінулага стагоддзя група студэнтаў польскай філалогіі (гэта былі людзі крыху старэйшыя за мяне) падумалі, каб выдаваць студэнцкі часопіс з гуманістычным ухілам. Гэта, дарэчы, сёння агульнавядомыя асобы, такія як Кшыштаф Палінскі — шэф выдавецтва Prasa Podlaska, Роберт Тышкевіч, дэпутат Сейма РП, Юры Нахіла, жырналіст „Кuriera Porannego” ці Артур Ян Шчэнсны, журналіст „Gazety Wspolczesnej” і сакратар „Картак”. Яны падалі заяву ў суд дзеля рэгістрацыі часопіса; гэта было ў 1989 годзе, тады яшчэ была цэнзура і справа задоўжылася. Толькі праз год, калі я стаў старшынёй гуртка паланістаў, у дэканат прыйшло паведамленне з суда, у якім інфармавалі нас, што часопіс зарэгістраваны. Так выглядаюць справы фармальныя. Іншая справа — я заўсёды меў вялікую ахвоту падзейнічаць. Я ангажаваўся ў дзейнасць Незалежнага згуртавання студэнтаў (NZS), у дзейнасць Студэнцкага самаўрада. Хоць, заўсёды найбольш цікавіла мяне літаратура. І раз, у студэнцкім інтэрнаце, у ходзе спрэчкі з сябрамі з курса, узнікла ў нас думка, каб выдаваць студэнцка-літаратурны часопіс.

На пачатку мы не мелі такой свядомасці, што робім літаратурны часопіс. Першыя восем нумароў гэта была свайго роду забава, тады я і не думаў, што з нашых дзеянняў вырасце такі часопіс, які маем зараз. Гэта было студэнцкае выданне, было ў ім многа элементаў хепенінгу, забавы ды правакацыі. Тэксты, якія там друкаваліся, часта папахвалі графаманіяй. Аднак, вакол часопіса паявіліся іншыя рэчы, як канцэрты. На вынік таго, з чаго выспелі „Карткі”, склалася некалькі спраў. Раз — што я закончыў (...)