Кітайскі сіндром

Уладзімір ХІЛЬМАНОВІЧ

На мінулым тыдні ўсё кіраўніцтва Беларусі на чале з найяснейшым Аляксандрам Рыгоравічам паляцела ў Паднябесную (як у той показцы, добра было б, каб яны там і засталіся!). Абшары Кітаю надзвычай вялікія, візіт расцягнуўся на некалькі дзён. Чэсныя медыі шырока асвятлялі і без таго светлыя мэты і бліскучыя вынікі місіі. Прыкладам, дзяржаўнае інфармацыйнае агенцтва БЕЛТА ў адзін з дзён прысвяціла дзесяць з дзесяткі першых паведамленняў якраз візіту ў Кітай. Загалоўкі і рэляцыі мелі эйфарыстычны характар. Згадваецца, як у несмяротным літаратурным творы вялікі камбінатар, хочучы зрабіць уражанне, пераконваў эксцэнтрычную Элачку-Людаедку ў вартасці яе футра: „Што, Вы! Вас падманулі, гэта не мексіканскі тушкан, гэта намнога каштоўнейшы мех — шанхайскі барс!” (насамрэч футраная накідка была зроблена з фарбаванага зайца).

Так што цяпер беларускі эканамічны тыгр зробіць гіганцкі скок па прыкладзе шанхайскага барса. І не толькі ў гаспадарцы і палітыцы. На адной з афіцыйных сустрэч прэзідэнт Нацыянальнага алімпійскага камітэта Аляксандр Рыгоравіч заявіў: „Хачу сказаць: па тых відах спорту, дзе мы будзем жорстка канкураваць, мы згодны, каб кітайцы выйгралі залатыя медалі, а мы — сярэбраныя. Трэба меркаваць, што цяпер Беларусь пачне актыўна пераймаць кітайскі досвед у рыхтоўлі спартоўцаў. Для пачатку добра (...)