Буйнюк — малады паэт Падляшша

— Юра, адкажыце, калi пачалася Ваша прыгода з паэтычнай творчасцю?

— Калi мне было 13-14 гадоў пiсаў я вершы, якiя заносiў у „Нiву”. Гэта былi такiя простыя рыфмаванкi. Цяжка сказаць, што гэта быў лiтаратурны твор, якi меў вялiкiя вартасцi. Проста, дзiцячыя погляды на дзiцячае жыццё.

— А зараджэнне свядомасцi пайшло ад бацькоў, цi ў пэўны дзень Вы ўсвядомілi, што з’яўляецеся беларусам i павiнны пiсаць менавiта на гэтай мове?

— Дзякуй Богу, у мяне вельмi добрыя бацькі, якiя, ад майго маленства, уносiлi гэты беларускi дух. Заўсёды ў хаце была „Нiва”, заўсёды беларуская лiтаратура. Настаўнiкам па ёй былi беларускiя казкi. Калi мне было 8-9 гадоў, любiў я чытаць уголас, для ўсёй сям’i. Зараджэнне свядомасцi?.. З дому я вынес яе. Заўсёды беларускі дух быў у нашай хаце.

— Чым для Вас з’яўляецца працэс тварэння паэзii?

— Творчасць — гэта спосаб на жыццё. Гэта выражэнне маiх думак, адлюстраванне майго стану, хвілiны, якія адбываюцца ў гэты час, у гэтым месцы.

— Трымаю ў руках Ваш зборнік паэзii, якi выйшаў 24 чэрвеня бягучага года. Выказваеце ў ім думку, што паэзiя нараджаецца тады, калi iснуе самота. Цi надалей (...)