Стома палітыкай

Васіль САКОЎСКІ

Радыёпрыёмніка і тэлевізара стараюся не ўключаць, бо яны таксама нічым не парадуюць чалавека — адна грызня, канфлікты, катастрофы, катаклізмы, тэракты, хваробы ды эпідэміі... А мо гэта прызнакі таго — са страхам думаецца — што наш свет набліжаецца ўжо да сваёй канчыны, не дай Божа? Так сама ў Святым Пісанні напісана...

І так, у нашай Польшчы скандал за скандалам, афёра за афёрай. Нарэшце дачакаліся парламенцкіх і прэзідэнцкіх выбараў. Выйгралі ў іх правыя, ганебна прайгралі левыя. Напэўна заслужылі на такі пройгрыш левыя, але не ведаю, ці заслужылі на такі выйгрыш правыя. Калі яны былі апазіцыяй, дасканала ведалі як і што трэба рабіць, каб наша краіна стала самай дэмакратычнай, багатай, моцнай і справядлівай. Дарваўшыся ж да ўлады, не бяруцца выпраўляць яе, а штораз глыбей гразнуць ва ўзаемных разборках, грызні ды выкарыстанні сваёй пазіцыі для сваіх уласных інтарэсаў. Такім, аднак, спосабам не паправіш стану краіны і ў такой грызні напэўна не народзіцца ісціна.

Не ўспелі збудаваць Трэцюю Рэч Паспалітую, а ўжо рвуцца будаваць Чацвёртую. І будуйце на здароўе, а я пасяджу. Я папабудаваў Народную, потым Трэцюю — і што з гэтага атрымалася? На наступныя ўжо ні сіл, ні часу, ні веры не хапае...

А сваёй дарогай, хацелася б ведаць на якім нумары нарэшце затрымаемся і як след адбудуем яе? Хацелася (...)