Купалле, Беласток — перакачэўнік

Ганна КАНДРАЦЮК

Напрыканцы мінулага тыдня я апынулася на польска-сувальскім Купаллі. Наладзілі яго ў старым млыне над ракой Шашупай (непадалёк яцвяжскага гарадзішча Шурпілы) працаўнікі Ландшафтнага парку. Мне прыпала роля этнаспявачкі з-пад Вялікага лесу — значыць Белавежскай пушчы. Песень з сімволікай млына ў нас процьма. Узяўшы пад увагу месца і яцвягаў, я падрыхтавала падляшскія песні з балцкай меладычнай структурай. Асабліва па лініі ракі Нарвы і ў наваколлі Белавежскай пушчы балцкія ўплывы моцныя — найбольш у рытуальных песнях.

Мяне цікавілі мясцовыя калектывы „Яцвяж” з мястэчка Елянева ды „Дановэ” (значыць, таксама Яцвяж). Паказалася, што спяваюць яны выключна мазавецкі фальклор, часта не арыгінальны і апрацаваны на эстраду. Згаданы гурт „Дановэ”— свайго роду дублет „Гасцей з вёскі Варшава”.

Калі я закранула тэму арыгінальнасці напеваў, малады і сімпатычны лідэр „Дановэ” наёршыўся: „Niech pani nie wyobraza, ze bede spiewal jakies litewskie wieloglosowe piesni. O nie!”

Праз момант мне здалося, што я ў Беластоку...