Не дазволілі крыжоў

— Як нараджаўся „Przeglad”?

Ала МАТРЭНЧЫК, сакратар рэдакцыі: — Праца над запускам газеты доўжылася некалькі месяцаў, бо між нас не было нікога, хто раней займаўся рэдакцыйнай працай. Я была ў Свята-Мікалаеўскім саборы, калі бацюшка запрапанаваў вернікам наш першы нумар. Сябра сказаў мне: „Разыходзіцца, як цёплыя булачкі!” Неўзабаве пахваліла і Ада Чачуга з „Нівы”: „Удалося вам цалкам прыстойна!” Такі прыём нашай працы адухаўляў нас.

Адным з першых сяброў нашай рэдакцыі быў Яўген Мірановіч, які пісаў пра свецкія праблемы г.зв. Усходняй сцяны, калі іншыя матэрыялы краналі рэлігійных тэмаў. У ліку першых нашых супрацоўнікаў былі таксама журналісты „Нівы” Мікола Гайдук і Віктар Рудчык.

— З якіх крыніц набіраеце матэрыялы для сваёй працы?

— Спачатку карысталіся мы „Журналом Московской патриархии”, але ён даходзіў да нас нерэгулярна і марудна. Але, на наша шчасце, недзе з паловы 70-х гадоў у Францыі стаў выходзіць штомесячны „Праваслаўны прэсавы сервіс”. Яго выпускалі праваслаўныя выхадцы з усходу Еўропы і Лівана, людзі элітарнага складу, культурныя і адукаваныя, якія трымалі шчыльныя кантакты з айчыннымі цэрквамі; іхнімі бюлетэнямі карыстаемся і па сённяшні дзень. Пасля перамен на ўсходзе Еўропы з’явіліся новыя інфармацыйныя крыніцы, праваслаўныя інтэрнэтавыя сервісы.

— Як выглядалі першыя нумары „Przegladu”?

Анна РАДЗЮКЕВІЧ, намеснік галоўнага рэдактара: — У віньеце, у фоне загалоўка, не дазволілі тады паказаць крыжоў, адно пустыя купалы. Толькі з чацвёртага нумара цэнзура зняла гэтую забарону...