Ніва № 10 (2547), 6 сакавіка 2005 г.

Цудоўны абраз Гадышэва

Аляксандр ВЯРБІЦКІ

Сёння каталіцкая парафія ў Гадышэве налічвае 550 душ з Гадышэва і найбліжэйшых вёсак: Юзкаў, Кеўлакоў, Сцёнаў і Водзькаў. Апрача санктуарыя, ва ўрочышчы Крыніца, 700 метраў за Гадышэвам, знаходзіцца драўляная капліца, пабудаваная з таго ж матэрыялу, што і апошння уніяцкая царква, знесеная ў 1932 годзе.

* * *

Гаварылі, што калісь у Гадышэве бацюшка з жыдам змовіліся зрабіць цуда і ікону на ліпу чаплялі. Калі вярнуліся першыя бежанцы, то кругом царквы валяліся іконы і харугвы. Званы з царквы закапаны, мабыць, на могілках; каля 1980 года былі ахвотныя шукаць іх з дэтэктарам металаў, але ім не дазволілі. Калі ў царкве абсталявалі касцёл, праваслаўныя ўдзельнічалі ў набажэнствах, але пасіўна — да споведзі не прыступалі.

* * *

Прадзед мой прыехаў у Сеські аж з Люблінскага. Служыў ён у пана Чаркоўскага фурманам. У Сцёнах парцэлявалі зямлю Чаркоўскага і ён прапанаваў прадзеду пяцьдзесят гектараў найлепшай зямлі бясплатна, але прадзед адмовіў:

— А што я буду з гэтай зямлёй рабіць?

Прадзед быў доўгі час старастам у гадышэўскай царкве. Тады і каталікі хадзілі ў царкву, бо там касцёла не было. Калі ўспыхнула першая сусветная вайна, праваслаўныя хацелі схаваць царкоўныя званы, але ніхто не ведае, куды іх падзелі. Калі мае дзяды падаліся ў бежанства, то тата ішоў аж да самых Баранавіч пяшком, бо на возе не было месца для сядзення. У 1915-21 гадах былі ў Чачні. Калі вярнуліся, у Гадышэве быў ужо касцёл. Адзін чалавек папрасіў майго бацьку за кума, але ксёндз у Гадышэве не ведаў, ці праваслаўны можа падаваць каталіцкае дзіця да хрышчэння. Тады кумы паехалі ў касцёл у Пекуты, бо там быў знаёмы ксёндз, які такіх сумненняў не меў, і ахрысцілі...

(...)