Ніва № 51 (2536), 19 снежня 2004 г.

Мая душа пранікнута Бібліяй

Аляксандр ВЯРБІЦКІ

— Мая прыгода з паэзіяй, — кажа а. Андрэй Беразавец, — пачалася ў пачатковай школе — недзе ў пятым-шостым класе. Тады я „зарабіў” за вершы дзве двойкі; настаўніца думала, што я гэтыя свае вершы спісаў ад Міцкевіча.

У школе было нас траіх хлопцаў, што сталі пісаць вершы. З іх толькі я прадаўжаю літаратурную працу, а яны — адным з іх мой брат Янка — прыціхлі.

Калі я вучыўся ў Духоўнай акадэміі ў Варшаве, прымкнуў да беларускага культурна-мастацкага руху. Тады інструктарам Варшаўскага аддзела БГКТ на Сенатарскай быў Віктар Швед. Таварыства звярнулася ў нашу Акадэмію, каб мы запісаліся ў беларускі хор. І нас — самых студэнтаў Духоўнай акадэміі — запісалася каля дваццаці пяці маладых мужчын з добрымі галасамі. Да таго ж мы прымалі ўдзел ва ўсіх мерапрыемствах на Сенатарскай, куды прыходзіла многа студэнтаў, выхадцаў з Беласточчыны.

Калі я закончыў Акадэмію, я яшчэ душпастырскай працай не заняўся, бо не быў жанаты. Было мне тады дваццаць чатыры гады. У такіх абставінах Віктар Швед зарэкамендаваў мяне ў Гайнаўскі аддзел Таварыства — на радзіму, бо сам я родам з Лапухоўкі, што ў Нарваўскай гміне. На працу кіравалі мяне Лідзія Бялецкая і Канстанцін Майсеня...

(...)