У Новым Корніне шануюць мінулае

Ганна КАНДРАЦЮК

— Наша школа вядомая хаця б з таго, што тут ужо шэсць дыпламаваных настаўнікаў, — чую ў настаўніцкім кабінеце.

Пакуль няма пагрозы ў яе ліквідацыі. У першым класе шаснаццаць дзетак, праз год прыйдзе 13 першакласнікаў. У параўнанні са старэйшымі групамі, напрыклад, у пятым класе ёсць 7 вучняў, справа выглядае надзейна.

Хоць з другога боку — дэмаграфія палохае! У Новым Корніне вучацца дзеці з паловы Гайнаўскай гміны — усіх 68 навучэнцаў.

Амаль усе даязджаюць з навакольных вёсак: з Трывежы, Дубіч-Асочных, Новага Беразова, Хітрай, Катоўкі.

Прыбралі старыя могілкі

На калідоры красуецца насценная газета з малюнкамі вучняў. Сустрэнем тут цэрквы і манастыры.

— Мы прымалі ўдзел у конкурсе калядак, — адзначае дырэктар Іаанна Алексяюк. У Тарэспалі. І занялі другое і трэцяе месцы. Як на малую, вясковую школу — поспех вялікі.

Пра супрацоўніцтва з бацюшкам з Новага Беразова гаворыць таксама Ева Мароз. Настаўніца вядзе рэгіянальную праграму „Мая маленькая айчына”.

— Некалькі разоў мы парадкавалі стары могільнік каля Новага Беразова. Чамусьці жыхары Гайнаўкі ўпадабалі сабе гэтае месца і, замест пашаны, прывозяць сюды друз і смецце.

Акцыя ўпарадкавання могільніка выхаваўчая. Дзеці моцна перажываюць праявы людской непашаны ў такіх месцах.

Традыцыяй школы з’яўляецца праваслаўна-каталіцкая куцця, на якую прыходзяць бацюшка, ксёндз ды бацькі.

— Думаем пра рэгіянальную ізбу, — працягвае Ева Мароз.

Пакуль усе экспанаты знаходзяцца па прыватных хатах, але людзі паабяцалі падараваць іх школе. У арганізацыі школьнага музея дапамагаюць дзеці.

Зразу ў Гайнаўскую белгімназію

Іаанна Алексяюк заклапочаная ўсё слабейшым зацікаўленнем для беларускай мовы.

— Бацькі чамусьці не надта хочуць, каб іх дзеці хадзілі на ўрокі. Кажуць, быццам замнога працы.

Навучанне роднай мовы пачынаецца з другога класа. З верасня запісалася толькі 31 асоба.

— Мы гаворым бацькам пра карысці, — адзначае дырэктар, — што дзякуючы гэтаму прадмету дзеці могуць вучыцца ў белліцэі.

Станоўчыя прыклады нясе само жыццё. Ёсць вучні, якія замест у Дубіны зразу паступілі ў Гайнаўскую белгімназію.

— Вось у мінулым годзе ў белгімназію паслалі дзіця бацькі, якія прыехалі з Польшчы, — адзначае дырэктар, — бо ім не толькі цікава, але і карысна.

У Новым Корніне няма беларусіста. З гэтага навучальнага года ўрокі вядзе русістка Галіна Зянюк. Спадарыня Зянюк родам з Шастакова.

— Лічу, што мы ўсе павінны вывучаць і шанаваць родную мову, — кажа. Вялікую дапамогу аказала ёй сяброўка беларусістка Ірэна Герасімюк з Арэшкава, якая падзялілася індывідуальна апрацаванай праграмай і вопытам.

Пытаю пра супрацоўніцтва з беларускімі арганізацыямі.

— У гэтым годзе мы атрымалі спісак культурных мерапрыемстваў з Гайнаўскага музея, — адзначае спадарыня Алексяюк, — і ўжо ў найбліжэйшы аўторак збіраемся на экскурсію. Паедуць усе дзеці. Настаўнікі адзначаюць, што такія кантакты вельмі іх падтрымоўваюць на духу.

— І заўсёды, калі ў нас ёлка, — дадае дырэктар, — ёсць адна пастаноўка на беларускай мове.

Абеды ўсім дзеткам

У час канікул у школе быў праведзены рамонт і зараз тут чысціня і ўзорны парадак.

Усе вучні (частку фундуе сацыяльная апека) карыстаюцца школьнай сталоўкай (адзін абед каштуе залатоўку).

— Бацькі прывозяць нам бульбу, гародніну, усялякага роду сочыва і садавіну, — кажа Іаанна Алексяюк, — а тыя, што не маюць зямлі, таксама хочуць дапамагчы. Хто паедзе ў „Бядронку” і купіць муку, хто цукар, або іншыя прадукты. Словам — людзі дапамагаюць як могуць.

Школа належыць да ліку нямногіх шчасліўцаў. У падарунку ад прэзідэнта Кваснеўскага атрымала яна дзесяць камп’ютэраў.

— На жаль, з-за безграшоўя, мы не можам падключыцца да Інтэрнэту, — адзначае дырэктар. — А так, час ад часу, ліст у „Ніву” напісалі б.