Ніва № 36 (2521), 5 верасня 2004 г.

Санька з Сасновай вуліцы

Міра ЛУКША

... ну а лёс і Бог напэўна так хацелі, што ў Беластоку на вуліцы Сасновай мяне нарадзілі..., — піша ў сваім вершы Аляксандр Дрэслер. Сын беластоцкага муляра Густава і Ганны, пахаванай на праваслаўным могільніку ў Беластоку. Гадоў яму цяпер 84. У кнізе Polak w swiecie. Leksykon Polonii i Polakow za granica, якая прадстаўляе выбітных жывучых палякаў, прадстаўнікоў Палёніі, як і асобы захоўваючыя ўспаміны аб сваім паходжанні, што сваімі прафесійнымі дасягненнямі, палітычнай, мастацкай і грамадскай дзейнасцю прыслужыліся краіне з якой паходзяць, прозвішча Аляксандра Дрэслера апынулася сярод 850 заслужаных.

Здаўна ў Датчыне: Сёння дацкія паперы носячы ў кішэні (...), здалёку жывучы ад таго, што мне дарагое, падпісваюся падлясякам! Аўтар кнігі ў 600 старонак, „Тэхнічнага суднаплаўнага слоўніка” (8 839 загаловачных слоў) на пяці мовах — нямецкай, англійскай, дацкай, польскай і рускай). Шырока знаёміць ён з пабудовай і эксплуатацыяй суднаў, машын і іншага абсталявання і іх частак, а таксама прадстаўляе шмат паняццяў звязаных з марскімі ведамі і тэхнікай. Пасля вайны аўтар бадзяўся па свеце, плаваў на суднах, будаваў масты... Чым не займаўся! Але і далей не сядзіць, склаўшы рукі, носіць яго па свеце. Сядзім у беластоцкай кавярні „Маршанд”, п’ем каву у беласценнай галерэі. Элегантны мужчына прыкурвае цыгарэту, спачатку адарваўшы муштук: „П’ю без фільтра, палю без фільтра ды кахаю без фільтра!”. Навучыўся так на караблях...

(...)