Ніва № 33 (2518), 15 жніўня 2004 г.

Як гулялі ў Гарадку

Міра ЛУКША

У Гарадоцкай гміне — мерапрыемства за мерапрыемствам, гулі за гулямі, бяседа за бяседай. А ёсць такія, якія чакаюць не толькі ў Гарадку, Валілах ці Залуках, але ўва ўсім наваколлі ды далей — у Беластоку, у краіне, у Беларусі... Імпрэзы ў Барыку — ці то моладзевае „Басовішча”, ці агульнае гулянне „Сяброўска бяседа” (ужо V выпуск) — візітныя карткі Гарадоччыны — збіраюць тысячы ахвотных паслухаць добрую музыку, сустрэцца са сваякамі і знаёмымі, часам і смачна пачаставацца на славутай паляне ва ўрочышчы Барык. Арганізатары запрашаюць перш за ўсё тутэйшыя калектывы — беларускія і польскія, а найбольшую асалоду прыносяць госці — спявачыя і танцавальныя ансамблі з Беларусі. Сцэнарый просты, шчыльна запоўнены атракцыёнамі — са сцэны, якая тыдзень раней аж хадзіла пад рок-рытмы, ліецца песня больш свойская для аматараў гучання іншага тыпу. Народнага, папулярнага. (Дарэчы, тутэйшыя гаспадыні з „Расспяванага Гарадка” ўспамаглі былі і рокменаў сваімі моцнымі народнымі галасамі!). У гэты раз каля пяцідзесяці выканаўчых груп выклікалі на сцэну гаспадары, што сядзелі за багата застаўленым сталом пад адмысловай выявай свойскае хаты (на здымку — прыгажэйшая частка вадзірэяў). І пайшло-паехала, — ад „Расспяванага Гарадка”, праз „Рэчаньку” з Козлікаў, залучанскія „Калінку” ды „Каліну”, „Арэшкі” з Арэшкава, беластоцкую „Крыніцу”, чыжоўскіх „Чыжавян”, краснасельскія „Красуні”, дубінскія „Дубіны”, „Малінкі” з Маліннік, нараўчанскія „Нараўчанкі”, збучанскія „Збучанкі”, бельскія „Куранты” ды „Васілёчкі”, тыневіцкія „Тыневічанкі”, хор Гайнаўскага дому культуры, агародніцкія „Журавінкі”, арлянскіх „Арлян”, ляўкоўскія „Цаглінкі”, гарадоцкія сталыя „Хутар” ды „Асенні ліст” і маладзенькія беластоцкія „Каласкі” — да „Хлоцаў-рыбалоўцаў” (на жаль, ужо без Міколы Ігнацюка)... Найбольш вядомы з „Прымакоў” Юрка Астапчук прадставіў і „Маладых Прымакоў”, вакальна-танцавальны гурт з Гарадоцкага дому культуры, вакальна інструментальны гурт „Лучына” пад кіраўніцтыам Гражыны Валкавыцкай, і танцавальную „Спадчыну” з Пружан, „Стрэчанне” з Мазыра, „Шкляроў” з Бярозаўкі... Выступілі і „Сакрэт” з суседняга Міхалова, і гарадоцкі „5 set 5”... Танцавала „Перапёлачка” з Гайнаўскага дому культуры пад вокам Ганны Баран разам са „Спадчынай” з Пружан, і боцькаўскія „Клекацякі” ды маладзенькія курпёўскія бараноўскія „Завады”. Асабліва моцна гучалі маладыя галасы, м.інш. Эвеліны Карчэўскай ды Савы з Міхасём Астапчукоў. Усё пад частыя выбухі феерверкаў, сквірчанне парасят на ражнах, гімн „Гэй, сяброўская бяседа — больш не трэба нам!” Сапраўды, і больш не трэба для супольнай гульні — родныя песні ды гульня, свойская капманія ды смакі.