Экуменічны апякун Белавежскай пушчы

Святы Яўстафій жыў на зломе першага і другога стагоддзяў нашай эры. Зваўся Плакід і быў камандзірам рымскіх легіёнаў пры кесары Траяне. Аднойчы з’явіўся яму алень з крыжам і паказаў дарогу да новай веры. Плакід прыняў хрысціянства, за што быў замучаны разам з сям’ёю. Пасля пакутніцкай смерці быў прызнаны святым і заступнікам людзей звязаных з лесам. Толькі ў XIV стагоддзі ў заходняй Царкве распаўсюдзіўся культ нямецкага біскупа Губерта, які жыў у VIII стагоддзі і заслужыўся ў змаганні з шаленствам. Пры чым, новы святы пераняў атрыбутыку старога, а аленя, які намовіў Плакіда прыняць хрысціянства, сталі зваць аленем святога Губерта.

Чаму леснікі з Белавежскай пушчы пастанавілі вярнуць памяць святога Яўстафія?

— Таму, што быў ён святым задоўга да падзелу Царквы на ўсходнюю і заходнюю, — тлумачыць Вальдэмар Сярадскі, надляснічы Броўска. — Прызнаюць яго як католікі, так і праваслаўныя, што вельмі важнае на нашай змешанай нацыянальна і рэлігійна тэрыторыі. Лясную каплічку св. Яўстафія стварылі мы з верай, што будзе ён заступнікам усіх людзей, якія сваімі каранямі, прафесіяй і эмоцыямі звязаны з Белавежскай пушчай.

У дзень смерці св. Яўстафія — 20 верасня — у Надлясніцтве Броўск спаткаліся леснікі з Белавежскай пушчы. Спаборнічалі яны ў паляванні на віртуальнага зубра, стварылі Раду старэйшын Белавежскай пушчы, папоўнілі рады паляўнічых новымі сябрамі, маліліся ля каплічкі, а наканец частаваліся стравай і песняй ля вогнішча. Гэтыя сустрэчы — „Плакідыі” — будуць цыклічнымі.

— Не скрываю, што разлічваем да дапамогу св. Яўстафія яшчэ ў адным, — кажа з усмешкай надляснічы Вальдэмар Сярадскі, — зацікаўленню Белавежскай пушчай як найбольшай колькасці людзей. Да каплічкі ўжо едуць экскурсіі. Думаю, што і „Плакідыі” з часам будуць турыстычным атракцыёнам. Чым больш людзей будзе пазнаваць пушчу, спатыкацца з леснікамі, тым лягчэй будзе захаваць гэты неацэнны скарб будучым пакаленням.

М. В.