Беларуса на сенатара!

Мацей ХАЛАДОЎСКІ

Тым часам, назіраючы за падляшскім змаганнем здаецца, што барацьба ідзе што найменш за душы. Ліга польскіх сем’яў (LPR) як першая афіцыйна заявіла, што іх кандыдат — Марэк Качынскі з Ломжы, перадавы дзеяч AWS, дэпутат тае ўжо трапіўшай у агонію групіроўкі, раней будучага ў апазіцыі да, як гэта акрэсліваецца наконт рэгіянальных лідэраў СЛД — барона Акцыі, Юзафа Мазалеўскага.

Права і Справядлівасць рашылася на рух яшчэ больш вытанчаны. Запрапанавала дэпутата актуальнай кадэнцыі (дарэчы, таксама і папярэдняй), былога віцэ-прэзідэнта, а потым прэзідэнта Беластока Кшыштафа Юргеля. ПіС, мабыць, мае надзею, што пасля перамогі Юргеля папоўніць свае сеймавыя тылы чарговым дэпутатам. Дарма, Ясю, ходзіш! Чорт^* адзін ведае. Паявіўся нават кандыдат намеснік Юргеля Яраслаў Зялінскі (Сувалкі), цяпер бурмістр аднаго з варшаўскіх раёнаў, у часы АВС сядзеўшы на рознай масці пасадах на Падляшшы.

СЛД не прадставіла яшчэ свайго кандыдата, а прынамсі да дня, калі пішу гэтыя словы. Неафіцыйна гавораць аб м.інш. ваяводзе і старшыні рэгіянальнага Саюза Марку Стшалінскім з Ломжы і аб Кшыштафе Білю-Ярузэльскім, радным беластоцкай Гарадской рады, чыя дарога ў Саюз вяла праз ППС і Унію працы. ПСЛ у сваю чаргу, кажуць, бачыць у сенатарскім крэсле дэпутата Мечыслава Багінскага (таксама з Ломжы). Калі гэта праўда, дык групоўка кіруецца падобным прынцыпам што і ПіС, значыць, накарміць яшчэ аднаго свайго члена.

Пакуль што, спробы ў рамках сенатарскай выбарчай кампаніі зводзяцца толькі да палітычных нападаў на СЛД, і, як гэта акрэслілі б лідэры ПіС — падкрэслівання, што ў польскім палітычным жыцці ёсць месца для правіцы, а СЛД скампраметаваўся і вычарпаў грамадскі давер. Фактычна, гэтая „малая” кампанія гэта перш за ўсё шанц для апазіцыйных груповак паказацца, прыбіць кіруючы лагер і свайго роду практыкаванне перад, можа быць, веснавымі парламенцкімі выбарамі.

Шкада, што беларускае асяроддзе (наколькі я ведаю) не намерваецца паставіць свайго кандыдата. Ніхто не сказаў, што не меў бы ён шанцаў. З уступных калькуляцый вынікае, што прысутнасць 12 кастрычніка ў гэтых дапаўняльных выбарах будзе вельмі нізкая, можа нават у пару працэнт. Да урнаў пойдзе, мабыць, г.зв. злітны электарат, значыць, экстрэмальнай правіцы і лявіцы, да таго таксама часткова. Я, вось, так сабе думаю, што калі б беларусы мелі свайго кандыдата, магчыма, што таксама злілі б свае рады. Гляньце на апошнія самаўрадавыя выбары. Для прыкладу, стартуючы самастойна, без палітычнага партыйнага хваста і без падтрымкі Царквы Беларускі выбарчы камітэт дасягнуў нядрэннага выніку, хоць бы яго кандыдаты Антон Мірановіч ці Яўген Вапа. А калі б нават беларускі кандыдат не ўвайшоў у Сенат, то ў рамках кампаніі была б гэта неблагая нагода, каб публічна і пераканальна выказацца аб праблемах асяроддзя. Урэшце ж, у радыё і тэлебачанні будзе выбарчы бясплатны час. Мець свайго сенатара? Вось гэта было б! А магчы толькі публічна выказаць свае шкадобы, без просьбы, скуголення за доступ да публічных медыяў. Варта.

^* Чытай: электарат.