Дзікая Купалінка

Ганна КАНДРАЦЮК

Мы з Мірай Лукшай, дзікія па крыві ад пушчанскіх продкаў, узвылі ад захаплення. Каб настроіцца да гульні, мы рашылі „дзіка” дабрацца „аўтастопам” у Супрасль.

Ля ўвахода на дачу Латышонкаў палала паходня. На плоце віднела: „Жыве Незалежная Беларусь!” Гарэла ўжо вогнішча. Купаллем пахла наўкруг, на навакольных лугах прыгажуні рвалі кветкі, звівалі вяночкі.

Прыемна вяртацца на дачу Алега Латышонка, тут і нарадзілася была ідэя аднаўлення Купалля. Першае Купалле згулялі тут студэнты гадоў пятнаццаць назад. Думку падкінуў нам гаспадар дачы, святой памяці Юры Латышонак. І тады, і сёння ішло пра адно: падмацаваць сяброўства ля вогнішча і гітары, развучыць беларускія песні, пагаварыць пра новыя мерапрыемствы.

Студэнты прывіталі нас як добрых цётак, і чым хутчэй пасадзілі на крэслы. На шчасце, побач рассеўся „Хутар”, калектыў з Гарадка. Наш сябра і верны чытач „Нівы”, Янка Карповіч, загадаў прывітаць нас „Смэрэкай”.

— У вас як на Антыльскіх астравах, — кажам Нікану, які ўзяў на сваю галаву абавязкі арганізатара і нашага апекуна.

Атмасфера гарачага прыёму і сардэчнасці злівалася з мілагучнымі тонамі хутаранскіх шэдэўраў. Музыканты ігралі пад публіку, якая дамагалася: „Грайце такія, што ўсе ведаюць! «Касіў Ясь канюшыну», «Беларусачку»!” Бармены частавалі піўцом і анекдотамі: Niestety, piwo juz sie skonczylo. A jakie trzeba — z pianka czy bez?..

Час ад часу наступала змена настрою, калі вакаліст рок-гурту „Рыма” Андрэй Паплаўскі (зараз студэнт беларусістыкі) частаваў рок-рэпертуарам „Рымы”, „НРМ” ці „Народнага альбома”. Яшчэ іншы стыль прапанаваў Алег Кабзар, які прыгадаў шэдэўры з Сустрэч „Зоркі” і Бардаўскай восені. Народная песня „Бабка Еўка, дзед Тамаш” у стылі сонечнага рэге, прамаўляла не менш па-купальску, чым славутая „Купалінка”. Тут танцавалі, скакалі праз вогнішча, гукалі ад захаплення.

У Купальскую ноч (студэнты святкавалі з 4 на 5 ліпеня, з пятніцы на суботу), як верылі продкі, прамаўляюць чалавечым голасам звер, птушка, дрэва, месяц. Магія ночы адлюстравалася ў чароўнасці песень, якія ліліся тут да рання. Студэнты, якіх сабралася пад паўсотню, не адно спявалі. Па рацэ, згодна са звычаем, паплылі дзявочыя вяночкі. Лавілі іх зухаватыя хлопцы з Гарадка. Менавіта, цяпер найбольш беластоцкіх БАСякоў родам з Гарадка.

Прысутнічалі таксама студэнты з Варшавы, разам з дзелавітай і галасістай шэфіхай БАСу Ілонай Карпюк.

— Гэта першае Купалле, на якім я так добра гуляла, — кажа Аня Фіёнік, студэнтка рэсацыялізацыі і бібліятэказнаўства з Варшавы.

Аднак не ўсе абудзіліся з папараць-кветкай у галаве. Мерапрыемства, згодна са сваёй стыхіяй, патрабавала ахвяр. Рэкламаваная „дзікасць” абярнулася ў зладзейскі інцыдэнт. Раніцай не ўсе змаглі дашукацца сваіх рэчаў. Гаворка, вядома, не пра цнатлівыя купальскія вянкі!