Ноч цудаў, мараў і кахання

Паўліна ШАФРАН

„Купальская ноч — гэта ноч цудаў, мараў і кахання. Таемная ноч, калі кожны чалавек мае шанц знайсці кветку шчасця — папараць-кветку”, — такімі словамі прывітаў сабраных старшыня БГКТ Ян Сычэўскі. Ды і людзі пачалі шукаць...

Мерапрыемства пачалося традыцыйна. Некалькі хвілін пасля дзевятай вечара перад публікай прайшлі, трымаючы ў руках вянкі, маладзёжны хор БГКТ „Каласкі”, „Васілёчкі” з Бельска, „Арэшкі” з Арэшкава, „Тhe-Best” з Сямятыч, „Сакрэт” з Міхалова, „Куранты” з Бельска, хор БГКТ „Крыніца”, „Чыжавяне” з Чыжоў, „Рэчанька” з Козлік, якія пазней выступілі на эстрадзе.

Гасцінна на белавежскай сцэне паявіліся таксама народны ансамбль песні і танца „Церніца” і гурт „Шкляры” з Беларусі. Апошні аказаўся „гітам” Купалля. Заахвочваў ён публіку да танца не толькі народнымі песнямі ў навейшых аранжацыях, што асабліва падабалася моладзі, але і польскім выкананнем вядомай песні „Daj mi te noc, te jedna noc”. Аднак не было ў гэтым годзе „Прымакоў”, „Аса”, не выступіў гурт „Лідэр”, якіх найбольш чакалі ўдзельнікі. Некалькі хвілін пасля поўначы белавежскае неба рассвятлілі феерверкі, а па рэчцы паплылі вянкі, вылавіць якіх таксама былі ахвотныя.

— У гэтым годзе Купальская ноч не мела ў сабе такога „чару” як год таму, — гаворыць Анна Чарнэцка з Беластока, якая з сям’ёй прыехала ў Белавежу. — Нібы было як заўсёды: гурты, феерверкі, пусканне вянкоў і гульні да самай раніцы але... Сама не ведаю, але чагось бракавала, а можа было і замнога чагосьці.

Такія меркаванні часта можна было пачуць ад пастаянных удзельнікаў мерапрыемства.

З году на год на Купалле прыязджае штораз больш людзей, асабліва моладзі, што з аднаго боку цешыць, а з другога здзіўляе і непакоіць. Цешыць, бо моладзь гэта наша будучыня, а непакоіць па простай прычыне — Купалле сталася месцам, дзе маладыя людзі не толькі спатыкаюцца, каб паслухаць музыку, але месцам, дзе разам з сябрамі можна „добра загуляць”, адным словам — выпіць. А з гэтым у Белавежы не было ніякіх праблем. Расстаўлены сталы з гамбургерамі, гот-догамі, цукеркамі і цацкамі, а побач іх ларкі з півам, якое купіць можна было без праблемы, а вынікі спажывання былі відны! Маладыя, 13-15-гадовыя дзяўчаты, з банкамі піва ў руках і вяночкамі на галовах сядзелі над ставамі сумна ківаючыся ў рытм музыкі, якую нясло над вадой рэха. На жаль, не былі гэта адзінокія вобразы. Толькі жаль бярэ, што маладыя людзі, праўда, не ўсе, якія прыехалі ў Белавежу, не мелі ўяўлення якая меншасць арганізуе гэтае мерапрыемства, не патрапілі пералічыць хаця двух гуртоў, якія выступалі на сцэне. Трэба аднак сказаць, што ў гэтым няма ніякай віны арганізатараў, якія пастараліся забяспечыць цэлую імпрэзу, што ім і ўдалося, а адказнасці за захаванне маладых удзельнікаў браць яны на сябе не могуць.