Каму мяшала кірыліца?

— Летась бацькі і настаўніцы апрацавалі статут прадшколля, — кажа дырэктар Люцыя Німяровіч. — У ім запісана, што наша ўстанова польска-беларуская. Згодна са статутам, у студзені павесілі мы ля ўвахода дзве інфармацыйныя дошкі: на польскай і беларускай мовах. Польская вісіць, а беларускую хтось зняў.

Спачатку крадзяжу нават не заўважылі. Дырэктарка думала, што дошку зняў сантэхнік, каб лепш яе замацаваць, на больш салідных круках. Бацькі думалі, што дошку знялі настаўніцы, каб выправіць памылку, якая выпадкова трапілася ў шыльдзе. Праўда высветлілася ў панядзелак 9 чэрвеня, дзень пасля еўрапейскага рэферэндуму.

— У час, калі палякі выказаліся за ўваход краіны ў Еўрасаюз, такія выпадкі дрэнна сведчаць пра нас, як дзяржаву і як народ у цэлым, — гаворыць Дарыюш Дэмчук, сын якога ходзіць у садок. — Гэтага выпадку нельга тлумачыць інакш, як неталерантнасцю да мовы нацыянальнай меншасці.

Інакш гэта бачыць Люцыя Ажахоўская, начальнік Аддзялення адукацыі Гарадской управы Беластока:

— Усё часцей паступаюць да нас інфармацыі са школ пра хуліганскія ўчынкі моладзі. Гэтае здарэнне — прыклад такога ж дурнога вандалізму. Я не дашукоўвалася б тут іншых прычын.

— Цяжка паверыць, што гэтая шыльда камусьці мяшала, — кажа Андрэй Алексяйчук, які дачку возіць аж з Засцянак, — але добрыя людзі гэтага не зрабілі. Яна ж толькі паказвала, што тут нават не беларускі, а польска-беларускі садок. Дзе яшчэ ў Беластоку — пра які часта чуем, што мае найбольш меншасцей з усіх польскіх гарадоў — можам убачыць сляды гэтых меншасцей? На „Ніве” і Беларускім таварыстве. Гэта ўсё. Таму думаю, што шыльда павінна вярнуцца на сваё месца.

— Мы яе зноў павесім, — дэкларуе Дарыюш Дэмчук, — бо хочам, каб наш дзіцячы садок заставаўся такім, якім ён сфармаваўся на працягу апошніх гадоў.

Дзіцячы садок н-р 14 у Беластоку — адзіны ў Польшчы, у якім дзеці вывучаюць беларускую мову. З 1996 года побач польскіх, працуюць тут два беларускія аддзелы.

Беларускую дошку фундавалі самі бацькі.

(мв)