Гарадоцкая чыгунка ў Еўрасаюз

Ганна КАНДРАЦЮК

— Jestem... ani za, ani przeciw, — адказвалі многія настаўнікі і гімназісты.

Паводле апытальніка, які правёў Еўрапейскі школьны клуб — палова гімназістаў хацела б стаць грамадзянамі Еўрасаюза, другая палова — супраць далучэння.

— Бо і так нічога не зменіцца, — паўтараюць еўраскептыкі.

З дапамогай вучням і грамадству выйшаў Еўрапейскі школьны клуб, які дзейнічае ў Гарадоцкай гімназіі.

— Хочам інфармаваць пра Еўрасаюз, пра яго добрыя і дрэнныя бакі. Наша сустрэча не мае нічога супольнага з прапагандай і агітацыяй, — кажа Аляксандр Карпюк, апякун клуба.

15 красавіка г.г. наладзілі тут сустрэчу з экспертамі і еўрапрактыкамі. Разам з моладдзю выслухалі іх многія настаўнікі і мясцовая эліта.

Людзі паўтараюць міфы

— Найгорш пераканаць земляробаў, — кажа Каміль Маркевіч з ІІІ „д” класа гімназіі. Каміль дзейнічае ў школьным клубе і хвалюецца за іншых. — Людзі паўтараюць міфы што Еўропа забярэ нам працу, чужаземцы выкупяць зямлю, а на нашыя мірныя вёскі і мястэчкі нахлыне зло з Захаду. Тым часам ніхто ўголас не скажа: „ А што будзе, калі не ўступім у Еўрасаюз?”

Пётр Філіпчук з першага класа гімназіі падтрымоўвае думку Каміля:

— Калі ўвойдзем у Еўрасаюз, будзем вымушаны падцягнуцца ў сельскай гаспадарцы і ў прамысловасці. Польшча стане больш сучаснай і цывілізаванай краінай. Мы будзем свабодна падарожнічаць па свеце.

— Думаю, што зменяцца адносіны да вывучання англійскай мовы, — кажа Моніка Мурашкоўская. Пасля гімназіі Моніка збіраецца ў ліцэй у Беластоку.

— Як цудоўна мець магчымаць штудзіраваць, напрыклад, у Лондане, — задумоўваецца ўголас Моніка.

Усе мае субяседнікі хочуць жыць у большым горадзе, чым Гарадок.

— Бо ў нас і так нічога ўжо не зменіцца, — кажа Наталля Несцярчук.

Важная якасць

— Не бойцеся чужаземцаў і ўсякіх міфаў, — супакойваў сабраных Уладзімір Лукошык, вытворца малака, якога лічаць ужо еўрапейскім селянінам.

— Нашай зямлі ніхто не кінецца купляць. Раз, што зямля слабая, ды і тэхналогія прымітыўная. Заходні фермер уцячэ пасля тыдня гаспадарання на маіх машынах, бо мы працуем на ломе.

З другога боку, жыхары вёсак за ніякія грошы не прададуць сваіх гаспадарак, бо гэта адзіны спосаб на жыццё.

Міфам ёсць погляд, што будзем вымушаны купляць заходнія тавары. Мы, як бедны рынак, вымушаны купляць свае танныя вырабы. Падумайце самі — ці нехта купіць дацкі хлеб за пятнаццаць злотых, калі спажыўцу прапануюць свой за два злоты, прытым не горшай якасці. Сучасны селянін, каб быць рэнтабельным, мусіць прадукаваць танна і многа. А асноўная справа еўрапейскай канкурэнцыі — якасць прадукта.

Уладзімір Лукошык намаўляў моладзь пабываць і вучыцца ў Еўропе.

— За мяжой чалавек мацуе характар, — дадаў. — Гэта вялікая каштоўнасць, якая ўплывае на якасць нашага жыцця.

Ці скажуць „так” Еўрасаюзу?

Сярод экспертаў з’явіўся пасол Яўген Чыквін, які разам з рэдактар Аннай Радзюкевіч прадстаўлялі „Przeglad Prawoslawny”.

— Мы ані за, ані супраць Еўрасаюза, — адзначыў становішча газеты пасол. Яўген Чыквін меў гаварыць пра перспектывы нацыянальных і рэлігійных меншасцей. Засяродзіўся ён на юрыдычным аспекце праблемы, пры тым карыстаўся сухой чыноўніцкай фразеалогіяй незразумелай для большасці публікі.

— O Unii bez obaw, prawdziwie, — выказваўся Марк Кендзяжаўскі з Аховы прыроды. — Мы не маем чаго баяцца, — гаварыў, — ахова прыроды ў нас часта на вышэйшым узроўні як у Еўрасаюзе. Зараз думаем пра шчыльнейшае супрацоўніцтва з Беларуссю.

Еўрапейскія стандарты прысвоілі ўжо працаўнікі гранічнай службы. Маёр Марк Баравецкі гаварыў пра карысці ад жыцця ў прыгранічнай зоне. Выявіў спадзяванне, што частка моладзі ў будучыні „bedzie nosic taki jak ja mundur”.

Сустрэча зацягнулася і выклікала жывыя каментарыі сярод дарослых. Запрошаныя госці віншавалі з ініцыятывай дырэктара гімназіі Анну Грыцук і старшыню клуба. Аляксандр Карпюк адзначыў, што сродкі на мерапрыемства прыдбала гімназія.

— Моладзь ведае, што ад рашэння дарослых залежыць іх будучыня. Многія гімназісты будуць размаўляць пра Еўрасаюз з бацькамі і дзядулямі. Мы спадзяемся, што бацькі возьмуць пад увагу веды дзяцей і скажуць ТАК Еўрасаюзу, — кажа Аляксандр Карпюк.

Гімназісты з Еўрапейскага школьнага клуба прызнаюцца: „Дарослыя не надта хочуць нас слухаць. Але што гаварыць пра іх! — нашы сябры не цікавяцца праблемай, бо «і так ведаюць» — што нічога не зменіцца”.

У пастаноўцы „Цягнік у Еўрасаюз” скрытыкавалі схільнасць да наракання і бяздумнага паўтарання міфаў пра пагрозы ад Еўропы.