Спяванне нясе радасць

Янка ЦЕЛУШЭЦКІ

Было гэта адно з тых найбольш імпазантных культурных мерапрыемстваў БГКТ. Падчас канцэрта выступіла 29 хораў, калектываў, вакальна-інструментальных гуртоў, дуэтаў і салістаў. Былі гэта лаўрэаты Фестывалю „Беларуская песня 2003” ды — таму, што быў гэта якраз юбілейны Фестываль — некаторыя лаўрэаты з папярэдніх гадоў. Для выступаючых самадзейнікаў гэта найважнейшы дзень у цэлым годзе. Яны могуць паказацца шырокай публіцы. Спяваў на сцэне таксама Дзяржаўны акадэмічны хор імя Генадзя Цітовіча з Мінска, мастацкім кіраўніком якога з’яўляецца праф. Міхась Дрынеўскі.

Публіка была шматлюдная, некалькітысячная. Зацікаўленне блізкай сэрцу роднай беларускай песняй надзвычай вялікае. Во, якое запатрабаванне на сустрэчы з беларускай песняй!

Канцэрт удастоілі, між іншым, епіскап Беластоцка-Гданьскі Іакаў, віцэ-міністр замежных спраў РП Анджэй Залуцкі (міністр Владзімеж Цімашэвіч якраз наносіў візіт у Аўстралію і Новую Зеландыю), пасол РП у Беларусі Тадэвуш Паўляк, пасол РБ у Польшчы Павел Латушка, дэпутаты Сейма РП Барбара Цірук, Генавефа Вісьнёўская і Яўген Чыквін, падляшскі ваявода Марэк Стшалінскі, старшыня Падляшскага ваяводскага сейміка Збігнеў Кшывіцкі, маршалак Падляшскага ваяводства Януш Кшыжэўскі, генеральны консул РБ у Беластоку Леанід Каравайка, падляшскі куратар асветы Зофія Транцыгер-Кочук, кіруючыя беластоцкімі аддзяленнямі Польскага радыё Ежы Мушынскі і Польскага тэлебачання Яцэк Попёлэк ды прадстаўнікі павятовых і гмінных самаўрадавых улад.

Усіх гасцей, выканаўцаў ды публіку прывітаў старшыня Галоўнага праўлення БГКТ Ян Сычэўскі. Павіншаваў ён усе прысутныя прадстаўніцы прыгажэйшага полу з Міжнародным днём жанчын. Прачытаў ліст-пасланне да арганізатараў і ўдзельнікаў гала-канцэрта ад мітрапаліта Варшаўскага і ўсяе Польшчы Савы, які ў сувязі з важнымі душпастырскімі абавязкамі не мог прыехаць.

Старшыня Галоўнага праўлення БГКТ Ян Сычэўскі быў узнагароджаны прэзідэнтам РП Камандорскім крыжам Ордэна адраджэння Польшчы за заслугі ў галіне развіцця і інтэграцыі нацыянальных меншасцей у Польшчы. Затым старшыня камітэта па справах рэлігій і нацыянальнасцей Рэспублікі Беларусь Станіслаў Буко ўручыў ганаровыя граматы лепшым калектывам: „Прымакам” з Гарадка, „Крыніцы” і „Каласкам” з Беластока, „Арэшкам” з Арэшкава ды салістцы Ніне Цыванюк з Гарадка.

...І пачаўся юбілейны фестывальны канцэрт. Вялі яго Ева Ласкевіч і Аркадзь Якімюк. Першы выступіў „Расспяваны Гарадок”, за ім стараляўкоўскія „Цаглінкі”, дуэт Марта Драль і Магдаліна Окулюс і салістка Анна Бабік з Беластока, калектыў „Тырса” з Кляшчэляў, а пасля „Знічка з гайнаўскага белліцэя, „Васілёчкі” з Бельска-Падляшскага ды „Арэшкі” з Арэшкава. Паплылі цудоўныя лірычныя песні пра першае каханне, пра любоў да найдаражэйшай сэрцу роднай старонкі і г.д. Песні сучасныя і фальклорныя. Як у мінулым годзе, так і сёлета прыйшлося „бісаваць” эстрадным калектывам. Вельмі ж даспадобы публіцы былі мелодыі ў выкананні „Лідэра” з Беластока, „Прымакоў” з Гарадка ды „The Best” з Сямятыч. Яны ствараюць асаблівую аўру, стыль. Слухачы ўзнагародзілі іх выступленні доўгімі авацыямі. Спадабаліся песні ў выкананні салістак: Анны Бабік з Беластока, Ніны Цыванюк і Марыі Врублеўскай з Гарадка, Малгажаты Карпюк з Гайнаўкі ды Алы Каменскай з Козлікаў. Яны валодаюць добрым голасам, прыроднай музыкальнасцю. Варта адзначыць, што ўзровень мастацкага выканання песень быў сёлета высокі. На гэта пасадзейнічала таксама моцная канкурэнцыя.

На заканчэнне канцэрта цудоўным спевам заваражыў публіку Дзяржаўны акадэмічны хор імя Г. Цітовіча з Мінска. Як прыгожа спяваў ён песні, між іншым, „Касіў Ясь канюшыну”, „Ой зіма, зіма”, „Мяцеліца”. Усім спадабаліся выступы танцавальнай групы, і прыгожыя ўборы, і краса жанчын з Беларусі. Вельмі ж задорныя, хвацкія былі песні ў выкананні салістак хору. Спеву яны аддалі душу і сэрца. У гонар усяго хору гучалі самыя праніклівыя і шчодрыя авацыі ў зале „Влукняжа”.

І так гала-канцэрт наблізіўся да канца. Усе артысты ды публіка стоячы праспявалі песню „Люблю наш край”. На тварах удзельнікаў гэтага чатырохгадзіннага культурна-забаўляльнага мерапрыемства была радасць. Яны выходзілі з яго — так мне здалося — нашмат дабрэйшыя адзін да аднаго.