„Даўціпы” Андрэя Гаўрылюка

— У вас у страўніку гадзіннік! Ці не дастаўляе ён вам клопатаў?

— Вядома, дастаўляе — асабліва падчас завядзення.

* * *

— Вам трэба часцей купацца!

— Пан доктар, я купаюся штодзень.

— Тады часцей мяняйце ваду ў ванне.

* * *

Пара жыхароў Марса, ён і яна, прызямліліся на адным варшаўскім балконе. Гаспадары кватэры прынялі іх, угасцілі і дагаварыліся, што марсіянін пойдзе спаць з гаспадыняй, а марсіянка з гаспадаром. Калі ўжо паклаліся сам-на-сам, гаспадыня стала смяяцца, бо пабачыла тонкае і кароткае. Аднак марсіянін пацягнуў сваё правае вуха і арган выдаўжыўся, а калі пацягнуў левае — патаўсцеў.

Раніцай гаспадыня, як жаваранак, увіхалася каля снедання.

— І як было? — пытае яе гаспадар.

— Цудоўна! А табе?

— Ат, усю ноч толькі цягала мяне за вушы.

* * *

Клерк да прыбіральшчыцы:

— Куды дзеўся пыл з майго стала?! Там былі запісаны важныя тэлефоны.

* * *

— Пан доктар запісаў мужу неадпаведнае лякарства ад болю страўніка.

— Няўжо?

— Вы сказалі, каб у прыступе болю выпіваў піва.

— Усё згаджаецца.

— Бачыце, раней мужу балела раз у суткі, а цяпер — тры разы.

* * *

Андрэй захварэў.

— Чаму не п’еш гэтага лякарства? — спагадліва пытае жонка.

— Бо надта нясмачнае.

— Тады ўяўляй, што гэта піва.

— Я б з ахвотаю напіўся піва і ўяўляў, што гэта лякарства.

* * *

Мікола з’яўляецца ў лекара:

— Пан доктар, гэтыя таблеткі, што вы мне запісалі, нічога не памагаюць: надалей ноччу не магу заснуць.

— У такім выпадку выпівайце штогадзіну піва.

— Думаеце, што гэта паможа?

— Не ведаю, але напэўна дазволіць вам прыемна правесці час.

* * *

— Андрэй, чаму п’еш піва праз саломінку?

— Бо лекар загадаў мне трымацца здалёк ад алкаголю.

* * *

Хворы паказвае лекару зусім счарнелы язык.

— Што сталася? — пытае ўрач.

— Няшчасце: вылілася мне піва на толькі што пакладзены асфальт.

* * *

Кавальскі вярнуўся з экскурсіі ў Афрыку і паказвае сябру здымкі:

— Тут, каля гэтае гарылы, стаю я.

— Бачу! Пазнаў па капелюшы.