Ніва № 51 (2432), 22 снежня 2002 г. Лявону Вашко, беларускаму празаіку з Мастоў, які ўпершыню пасля 25 гадоў выбраўся ў Польшчу (на наша „Бязмежжа”), мытнікі канфіскавалі ягоныя выданні, якія ён хацеў падарыць калегам у Польшчы. На гэтыя выданні склаліся: кніга „Гістарызацыя свядомасці” (10 асобнікаў), часопіс „Маленькі сшытак” (7 асобнікаў) і газета „Дзеячас” (51 асобнік розных нумароў). Мытнікі не кранулі ў Л. Вашко толькі кнігі „Паэты-цары”, выдадзенай у афіцыйным выдавецтве. Названыя раней выданні былі саматужнай вытворчасцю пісьменніка, чыноўнікі затрымалі іх для экспертызы — „ці не наносяць яны часам урону дзяржаве”. Выпадак Л. Вашко адказвае цалкам на пытанне, якое з рознай напругай нервовасці ставіцца чытачамі на Інтэрнэт-форумах: Чаму часопісу „Правінцыя” нельга купіць у шапіках Мінску ці іншых гарадоў? А менавіта таму нельга, што адзіным магчымым спосабам направіць „Правінцыю” ў Беларусь з’яўляецца кантрабанда. Няма ніводнай фірмы як з польскага, так і з беларускага боку, якая займалася б легальным абаротам прэсай і кнігай паміж абедзвюма краінамі. Да таго ж, чытаеш навіны з Беларусі і здзіўляешся. Вось прэзідэнт заяўляе, што залье Еўропу нелегальнымі імігрантамі і наркотыкамі, спыніўшы памежны кантроль. Але адсачыць на той жа мяжы кнігу — вось дзе нагода паказаць чыноўніку сваю пільнасць, рупнасць, дзейнасць... (ам)