„Даўціпы” Андрэя Гаўрылюка

— З таго часу, як увялі каляровае тэлебачанне, ніхто нават не гляне на мяне.

* * *

— Што сказала твая жонка, калі ўбачыла, як цалуешся з суседкай?

— Уяві сабе, нічога. А гэтыя два пярэднія зубы і так трэба было вырваць.

* * *

Напярэдадні Каляд у вёску людаедаў сярод джунгляў дабіраецца Дзед Мароз з вялікім мяшком на плячах. Ледзь жывы давалокся ў першую хату і стогне:

— Прынёс падарункі.

З хаты выходзіць людаед і радасна ўсклікае:

— Чорт з падарункамі; будзем мець багатую вячэру.

* * *

На лесвіцы сустракаюцца два суседы:

— Здароў! Выбіраешся мо куды-небудзь у водпуск?

— Вядома!

— Ці можна ведаць, куды?

— Яшчэ не знаю; хачу зрабіць сам сабе неспадзеўку.

* * *

Святы Мікалай праціснуўся праз дымнік у дзіцячы пакой, каб пакінуць там падарункі. Аднак заміж дзіцяці ўбачыў там спячую голую і прывабную бландзінку. Стаў ён і рассуджае:

— Калі скарыстаю нагоду, дык не змагу вярнуцца ў неба. Калі гэтага не зраблю, — глянуў ён на свае штаны, — дык не змагу пралезці назад на дах.