„Даўціпы” Андрэя Гаўрылюка

— На правае? — дзівуецца лекар. — Дык ваша жонка ляўша?!

* * *

Жонка пануквае мужа, каб той аформіў ёй паховіны з аркестрам, але ён і вухам не вядзе, бо яна яшчэ нестарая і цалкам здаровая.

— Ну і што: зладзіў аркестр?

— Так: маеш быць гатова заўтра а першай гадзіне!

* * *

Вечар напярэдадні юбілею дваццацігоддзя сужонства: абое задумаліся.

— Цікава, што мой каханы муж купіць мне з нагоды гэтага выдатнага юбілею? — радуецца яна.

— Каб яе, халеру, быў тады затоўк, так як думаў, то акурат заўтра выйшаў бы з турмы, — зелянее ад злосці ён.

* * *

У час сямейнай сваркі муж сцвярджае:

— Так папраўдзе, толькі ў магіле буду мець спакой.

— Памыляешся, — перабівае яму жонка, — не забывай, што маем сямейную грабніцу!

* * *

Цяжка хворая жонка мужу:

— Абяцай мне, што пасля маёй смерці твая другая жонка не будзе апранаць маёй адзежы...

— Ну што ты! Не турбуйся: яна высокая і стройная.

* * *

Малады муж з’яўляецца ў радзільны дом, куды пару дзён раней завёз сваю жонку. Акушэрка выносіць яму трайнят. Ён прыглядаецца ім уважліва ды гаворыць:

— Калі не будзеце супраць, дык я выбяру таго пасярэдзіне...

* * *

Кіно, канец фільма. Заззяла святло.

— То ты так пільнуеш дзяцей, — закрычала жанчына да мужчыны праз некалькі радкоў ад яе, — якіх я пакінула табе, выходзячы наведаць маю старэнькую хворую мамачку?!

* * *

— Дарагая суседка! Ці гэта праўда, што ваш муж знаходзіцца ў псіхушцы?

— Праўда. Толькі ён не ў якасці хворага; ён з’яўляецца дэтэктывам. Бачыце, у бальніцы пецярых Банапартаў і ён мае ўстанавіць, каторы з іх сапраўдны.

* * *

Экзамен у марской школе. Спрактыкаваны капітан пытае кадэта:

— Што б вы зрабілі, калі б бура разгулялася з правага боку карабля?

— Кінуў бы якар.

— А што б вы зрабілі, калі б бура навалілася з другога боку?

— Кінуў бы другі якар.

— А калі б бура накінулася на карабель спераду?

— Кінуў бы чарговы якар...

— Будзьце ветлівы сказаць, адкуль вы бярэце ўсе гэтыя якары?

— А адкуль вы бярэце ўсе гэтыя буры?

* * *

— Афіцыянт! Гэтае кураня непрыгоднае для яды.

— Немагчыма! Дзесяць гадоў яно брала першыя прызы на ўсіх выстаўках.

* * *

— Афіцыянт! Гэта скандал: у маім супе плавае слыхавы апарат...

Афіцыянт пахіляецца над спажыўцом:

— Выбачайце: што вы сказалі?