Узвядзенне языком

Аляксандр ВЯРБІЦКІ

Тое нашае пакаленне, якому жыццёвы пад’ём выпаў на семідзесятыя гады мінулага стагоддзя, сёння апынулася на этапе спуску. Гэты жыццёвы момант супаў з эканамічным заняпадам краіны і многія нашы людзі затужылі па бестурботнай эпосе таварыша Герка. Маўляў, „мы будавалі”, а цяпер усё тое прапала. А дзеецца так, дзякуючы чарадзейскай сіле прапаганды. У палове згаданых сямідзесятых гадоў мне спатрэбілася купіць радыёпрыёмнік, і я стаў шукаць такі, у якім адсутнічаў бы прыём доўгіх хваляў — каб не слухаць, нават выпадкова, назойлівай і невыносна хлуслівай перадачы „Tu Jedynka”. Мы тады „будавалі светлую будучыню” — „rozwiniete spoleczenstwo socjalistyczne”, „Другую Польшчу”. Гэтак асвятлялася ў сродках масавай прапаганды, а ў сапраўднасці — пра што ўжо не згадвалася — Герэк тую „Другую Польшчу”, той „развіты сацыялізм” пазычыў у... капіталістаў. А сёння настаў час расплачвацца... Наша грамадства сыграла ролю статыстаў у казцы пра залатую рыбку, думаючы, што было галоўным героем.

На днях на экране тэлевізара паказаўся прэм’ер-міністр Лешак Мілер, у „Jedynce”. Пачуўшы з яго вуснаў, што маем аднапрацэнтны эканамічны пад’ём, я выключыў тэлевізар; наслухаўся я ўжо такіх казак. Мо я гэтым разам памыліўся гледзячы на тое, што дзеецца навокал нашага Беластока, мо падвяла мяне інтуіцыя, але ж здалося мне, што той пад’ём чыста перадвыбарчы, прапагандысцкі, што ён толькі на языку прамоўцы. І вельмі апасаюся, што наш радасны першы міністр, які распачаў як сапраўдны славянскі мужчына, закончыць па-французску. Ён жа таксама, як і агульна ўсе мы за новымі рупарамі, пераарыенціроўвае напрамак прыходу „светлай будучыні” — з захаду.