„Даўціпы” Андрэя Гаўрылюка

— За тое, што вы вытрымалі з сабою 35 гадоў, задаволю вас па адным пажаданні.

— Я хацела б здзейсніць падарожжа вакол свету, — першай выказваецца яна.

Чарадзейка махнула чарадзейскай палачкай і ў руках юбіляркі з’явіўся білет на кругасветнае падарожжа.

— А я хачу мець жонку на трыццаць гадоў малодшую за мяне, — выказаўся ён.

Чарадзейка махнула палачкай і ўчыніла яго дзевяностагадовым.

* * *

— Каханая, — звяртаецца муж да жонкі, — дазволь мне ісці на рыбалку, а задаволю тры твае пажаданні.

* * *

— Пан доктар, штоноч лунацікую. Як ад гэтага вылечыцца?

— Раскіньце кнопкі вакол ложка.

* * *

На маскарад Янка прыйшоў накрыты белым прасцірадлам.

— У каго перапрануўся? — пытаюць яго субяседнікі. — У духа?

— Не: у непасцелены ложак!

* * *

У старым замку начуе турыст. Апоўначы сустракае на калідоры духа.

— У-у-у! — вые дух. — Хаджу па гэтым замку ўжо трыста гадоў!..

— Выдатна! У такім выпадку скажы мне, дзе тут туалет?

* * *

Дваіх сяброў ловяць рыбак. Адзін выцягае вялікага ласося, аглядае яго, знімае з кручка і выкідае назад у ваду.

— Ці ты здурэў? — здзіўляецца другі. — Чаму так зрабіў?

— Пры маіх мізэрных заробках не магу дазволіць сабе такой раскошы.

* * *

— Чаму больш людзей пацешных чым сур’ёзных?

— Відавочна таму, што лягчэй прыкідвацца сур’ёзным.

* * *

У цемры сустракаюцца два п’яніцы:

— Будзьце добры сказаць мне, ці цяпер вечар ці раніца.

— Не ведаю; я нетутэйшы.

* * *

Рассеяны вучоны прыйшоў у цырульню ды садзіцца ў крэсла:

— Будзьце ветлівы падстрыгчы мяне.

— А вы будзьце мілы скінуць капялюш.

— Ах, выбачайце! Я не ведаў, што тут прысутнічаюць дамы.

* * *

Бацька павучае сына:

— Шлюбны абрад, вясельны марш, шампанскае — гэта ўсё малаістотнае. У сапраўднасці шлюб з’яўляецца такой падзеяй, пасля якой мужчына перастае купляць кветкі, а пачынае купляць гародніну, рабіць парадкі, рамонты і г.д.