„Даўціпы” Андрэя Гаўрылюка

— Лепш было б, — заўважае ён, — падняць яе і перанесці. А дзе ваш трэці сябра?

— Ён усярэдзіне; памагае нам несці паліцу.

* * *

— Пан доктар! Мая жонка страціла голас. Што зрабіць каб яго вярнуць?

— З’явіцеся дома на досвітку.

* * *

Янка прайшоў пластычную аперацыю. Захоплены яе вынікам дапытваецца:

— Колькі мне гадоў? — пытае прадаўца ў краме.

— А бо я ведаю? Мо 35.

— Ха-ха-ха! Мне 57 гадоў!

У бары пытае афіцыянтку:

— Як думаеце: колькі мне гадоў?

— 32.

— А не! Мне 57!

Перакусіў у бары і падаўся на аўтобусны прыпынак. Там стаяла пажылая жанчына; Янка пытае яе:

— Колькі, паводле вас, мне гадоў?

— Я слаба бачу, — адказвае бабулька, — і па выглядзе не пазнаю. Але я ведаю адзін спосаб на акрэсленне ўзросту мужчын. Калі на працягу дзесяці хвілін я патрымаю руку ў кішэні вашых нагавіц, тады я скажу, колькі вам гадоў.

Янка крыху рызгубіўся, але паколькі на прыпынку нікога больш не было, згадзіўся. Пасля дзесяці хвілін бабулька вымае руку з ягонай кішэні і кажа:

— Вам 57 гадоў.

— Незвычайна! Як вы гэта адгадалі?

— Я нядаўна стаяла за вамі ў краме.

* * *

— Мамачка, — пытае сынок, — якая ёсць розніца між тэорыяй і практыкай?

— Калі ў шэсць гадзін вечара татка выходзіць і кажа, што ідзе па папяросы — гэта тэорыя. А калі вяртаецца на золаку — гэта практыка.

* * *

— Рэкамендую вам купанне, — гаворыць лекар пацыенту.

— А якое, пан доктар?

— Як найчасцейшае.

* * *

Муж да жонкі:

— Чаму ўехала самаходам у басейн?

— Бо хацела яго памыць.

— А як адтуль выедзеш?

— Спушчу ўсю ваду.

* * *

— Ідзі к чорту! — крычыць жонка мужу.

— Вельмі рады гэта зраблю.

* * *

Сядзіць Коля ў бары ды п’е чарку за чаркай. Зацікавіўся гэтым бармен ды пытае:

— Хіба маеш нейкія праблемы?

— Маю; пасварыўся ў жонкаю. Сказала, што не адазвецца да мяне трыццаць дзён. І сёння — уздыхнуў Коля — мінае апошні, трыццаты дзень...

* * *

Начальнік да сакратаркі:

— Вас не заступіць ніякая машына.

— Няўжо? Чаму так думаеце?

— Бо яшчэ ніхто не выдумаў такой машыны, якая б нічога не рабіла.