„Даўціпы” Андрэя Гаўрылюка

Псіхіятр сумна паківаў галавою:

— Вы хіба маеце рацыю.

* * *

Амерыканскі турыст наведаў касцёл у Іспаніі і пабачыў там вісячую перад алтаром сярэбраную мышку. Пацікавіўся ў экскурсавода, што гэта абазначае.

— Даўным-даўно на наш горад нахлынулі мышы. Гараджане не мелі ўжо чым труціць грызуноў і вырашылі зрабіць імшальную ахвяру і павесіць яе ў храме. Калі гэта зрабілі, усе мышы прапалі.

— І вы верыце, што так было?

— Дзе там! Калі б верылі, то даўно ўжо вісеў бы тут сярэбраны амерыканец.

* * *

У музеі:

— Гэтая мумія вельмі старая? — цікавіцца турыстка ў гіда.

— Яшчэ як! — адказвае праваднік. — Шаноўная пані побач яе выгладае як дзіця.

* * *

У Белавежы сустракаюцца два турысты:

— Прыехаў сюды, каб насалоджвацца прыродай, пашыраць кругагляды, заглянуць у вечнасць.

— А я прыехаў з Варшавы, бо мая дачка пачала браць урокі ігры на фартэпіяна.

* * *

Два вандроўцы сядзяць у горнай турбазе і глядзяць за акно; пабачылі праходзячы статак бараноў. Адзін вандроўнік кажа:

— Вось перад намі праходзіць статак астрыжаных бараноў.

— Сапраўды астрыжаныя, — адказвае другі. — Прынамсі з гэтага боку.

* * *

Сустракаюцца два турысты:

— Чуў я, што ты ажаніўся...

— Так! — з захапленнем адказвае другі. — І цяпер яна стала мне цэлым светам.

— Спачуваю табе, бо ведаю, колькі каштуюць падарожжы вакол свету.

* * *

Малы Вова вяртаецца са школы дадому, кідае сумку і заяўляе бацькам:

— Сядзіце дома і пра нішто не ведаеце! Сюсік называецца зусім інакш!

* * *

— Чаму ў разгар буры выходзіш на паляванне? — пытае жонка мужа.

— Мо пашчаслівіцца і гром заб’е мне нейкага зайчыка.

* * *

— Мама, я не хачу выходзіць за Андрэя! Ён цэлы час жмурыць вочы...

— Не бойся, пасля шлюбу яны яму раскрыюцца.