Распачалося жніво

Аляксей МАРОЗ

Спыняюся каля мужчыны, які корпаецца ля старога трактара з вялікай прычэпай, абложанай зверху дошкамі.

— Ужо павінен быў прыехаць камбайн, але, відаць, яшчэ працуе на суседнім полі. Зараз трактарам заняўся, каб не стаяць без працы, — тлумачыць Якуб Астапчук з Чыжоў. Ужо ўчора камбайны выйшлі на поле. Пшаніцу хачу жаць і чакаю, што прыедзе дапамога. Жонка на „камурку” сыну тэлефанавала, бо я ў гэтых тэлефонах не разбіраюся.

Дзядзька Якуб перапісаў поле на сына, які жыве ў Гайнаўцы, і чакае ягонага прыезду.

Пад’язджае да нас жанчына на веласіпедзе.

— А вы можа купляеце збожжа, — звяртаецца да мяне Люба Сапяжынская са Збуча. Вяртаецца яна дамоў ад лекара. Два дні раней карова ўдарыла яе ў руку і тая апухла і пачарнела. Лекар накіраваў жанчыну ў Гайнаўку да спецыяліста.

— Мы ўчора малацілі жыта і пшаніцу. Сёння камбайн сапсаваўся. Нейкі ланцуг лопнуў, — тлумачыць пані Люба.

Мае суразмоўцы расказваюць пра Яўгена Заброцкага са Збуча, у якога звыш 100 гектараў зямлі і які наймае на працу работнікаў. Сёння за збожжам прыехала да яго грузавая машына. Паехала на поле, каб адразу з-пад камбайна забраць зерне.

— У такіх як я, то галава ўжо замалая. Маладыя ведаюць лепш як сеяць, як апырскваць ад шкоднікаў, то і плёны вялікія ў іх, — дабаўляе спадар Астапчук.

Два кіламетры далей каля дарогі стаіць трактар з прычэпай поўнай збожжа. Збоку камбайн малоціць пшаніцу. Хаця яна невялічкая, то на твары гаспадара не відаць асаблівага смутку.

— Учора жаў я пшаніцу, то 4 тоны з гектара будзе, а павінна быць шэсць, — тлумачыць Якуб Міхалюк са Збуча.

Знаходзімся на полі сваяка майго суразмоўцы. У Збучы людзі памагаюць сабе ў час жніва. Дапамога патрэбная асабліва тады, калі пойдуць праліўныя дажджы і мала часу застаецца на малацьбу.

Ян Ляшкевіч з Дубіч-Асочных сядзіць на камбайне і назірае, каб збожжа высыпалася ў прычэп грузавой машыны. Ягоны брат Васіль Ляшкевіч і зяць хутка разгортваюць жыта па прычэпе.

— Збожжа ўжо спелае і сухое. Можа яшчэ крыху пасырэць, калі разам з зеленаватымі сцёбламі перакрунецца ў камбайне, — паясняе Васіль Ляшкевіч.

У жніво супрацоўнічае ён з братам, каб хутчэй змалаціць збожжа і адвезці яго ў падрыхтаваныя ў гаспадарчых будынках склады.

Перад элеватарамі каля Бельска-Падляшскага часта ўзнікаюць чэргі і трэба доўга чакаць, каб прадаць пшаніцу ці жыта ў гарачы момант. А, на жаль, у мінулых гадах было гэта адзінае месца ў наваколлі, дзе куплялі збожжа з дзяржаўнай даплатай.

Васіль Ляшкевіч кажа, што ўжо праз некалькі дзён пачнуць купляць збожжа. Аднак, не ведае ён колькі будуць плаціць за пшаніцу ці жыта і цяжка яму сказаць, які атрымаецца даход. Суразмоўца хутка садзіцца ў грузавую машыну і едзе ў напрамку камбайна прыняць зерне. На полі пакідаю людзей, якія клапоцяцца, каб паспець з добрым надвор’ем закончыць жніво.