„Даўціпы” Андрэя Гаўрылюка

— Глядзіце! Такія яйкі вырабляюць за мяжою.

* * *

— Даўно вы страцілі мужа?

— Два месяцы пасля шлюбу. Памёр раптоўна, сэрца...

— Доўга не цярпеў...

* * *

Размова дачкі з маці на Дзікім Захадзе:

— Ведаеш, мамачка, Біл напэўна ажэніцца са мною!

— Зрабіў табе прапанову?

— Не, застрэліў сваю жонку.

* * *

На забаве п’яны Грышка абдымае апорную калону; праз нейкі час звяртаецца да яе:

— Найлепш, аднак, танцуецца мне з вамі.

* * *

Стукнуліся франтальна два самаходы. Адзін шафёр крычыць другому:

— Ці ты сляпы?!

— Калі б быў сляпы, то б у цябе не пацэліў!

* * *

Паліцыянт спыняе празмерна разагнанага шафёра:

— Ха-ха-ха! Чакаю вось вас ад раніцы...

— Ведаю, таму я так і спяшаўся.

* * *

Два турысты праводзяць канікулы лежачы на пляжы.

— І што: шчаслівы на канікулах? — пытае адзін.

— Вядома, толькі адно мяне нервуе, што ў вольны час трацім суботы і нядзелі.

* * *

Два сябры папіваюць піва. Адзін, які нядаўна вярнуўся з экскурсіі ў Італію, паказвае здымак Крывой вежы ў Пізе...

— Ну, ну! — круціць галавою другі. — Нядрэнна хіба ты тады нахлябтаўся?

* * *

Маладая жанчына ўваходзіць на вагу і ўсклікае:

— Ой! Я замалая!

— Ты хіба хацела сказаць, што затоўстая? — пытае муж.

— Ды не! Згодна табелі, жанчына, якой 168 сантыметраў росту, павінна важыць 60 кілаграмаў; не хапае мне 8 сантыметраў...

* * *

Найгоршаму вучню пасля заканчэння школы ўдалося атрымаць працу ў дарожнай паліцыі. Спыняе вадзіцельку, якая праехала скрыжаванне пад чырвоным святлафорам.

— Хто вы па прафесіі? — пытае яе.

— Настаўніца.

— Тады будзьце добрай сто пяцьдзесят разоў напісаць зарок „Буду трымацца правіл дарожнага руху”.