Ніва № 21 (2402), 26 мая 2002 г.
„Даўціпы” Андрэя ГаўрылюкаУ бюро прыватнага дэтэктыва прыходзіць усхваляваная жанчына:— Мой муж выдае многа грошай на сваю новую сакратарку. Колькі будзе каштаваць даказанне яму здрады? — З адным сведкам, фатографам, сышчыкам, плюс чатыры дні працы — недзе каля пяцісот долараў. — Згода, прымайце заказ! Гэтую суму напэўна ўдасца мне скамбінаваць ад майго каханка. * * * У камітэт партыі ў Адэсе клічуць Рабіновіча: — Ці не хацелі б вы адкрыць публічны дом? Ведаеце: Адэса, гэта партовы горад... Дапаможам вам: запэўнім дзевак, узаконім мерапрыемства... — А за якія грахі я маю гэтым займацца? Я знаю гэту вашу дапамогу: тры дзеўкі вышлеце ў калгас збіраць бульбу, дзве на курсаканферэнцыю, пяць у райкам, а мне, Рабіновічу, загадаеце легчы і выконваць план!.. * * * Жонка дырэктара глядзіць на тэрмометр свайго мужа: — У цябе трыццаць дзевяць градусаў гарачкі. Не пойдзеш сёння на працу, а я пазваню ў тваё бюро і паведамлю радасную навіну. * * * — Эх, каб гэта так кожнаму плацілі столькі, колькі запрацуе... — За такія мізэрныя грошы, то я б не хацеў працаваць.
|