Экзамен на атэстат сталасці!

Паўліна ШАФРАН

Першы з іх, характэрны ўсім аптымістам — гэта вера ў сваё шчасце. Аднак на гэты варыянт складаецца некалькі пунктаў: мець шчасце і трапіць на добры нумар парты, найлепш ззаду, не дай Божа спераду (!), перад камісіяй, якая, каб не перашкаджаць у творчым працэсе сваіх выхаванцаў, амаль не кранаецца з месца, і трапіць з „недазволенымі, навуковымі дапаможнікамі” у экзаменацыйныя тэмы. Так, так — тэмы, бо чалавек хоча мець якісьці выбар у так цяжкай сітуацыі, а яшчэ знойдзецца побач якаясь „сірата”, якая не мае ніякіх шпаргалак, то і ёй выпадае памагчы! Трэба таксама прысвяціць крыху часу і на работу над шпаргалкамі, бо хламам ніхто не хоча карыстацца, а калі нават на гэта не стала, можа не столькі часу, колькі ахвоты, трэба прыняць радыкальныя меры: „сесці” на тэлефон і адновіць, або завязаць кантакты са старэйшымі сябрамі з той самай школы, а ў іх напэўна знойдуцца мінулагоднія шпаргалкі, якія нас паратуюць у так цяжкія хвіліны.

Другі варыянт адпаведны для аптымістаў, якія не падрыхтаваліся да экзамену, але і для ўсіх абітурыентаў, нават тых падрыхтаваных наперфект (а ці такія калісьці былі?). Гэта малітва ў Божых храмах, якія такіх натоўпаў моладзі не бачылі шмат часу. Але, як гавораць старыя бабулькі: як трывога, то да Бога! Так бывае і перад экзаменам на атэстат сталасці.

Гэтым пакарысталіся многія абітурыенты, аднак большасць маладых людзей вучылася, ведаючы добра, што ад гэтага экзамену залежыць іх будучыня. Вучыліся многа і салідна.

У школах, у гэты момант маю на думцы Бельскі белліцэй, настаўнікі часта праводзілі пераэкзаменоўкі, класныя работы, мэтай якіх было не толькі атрыманне добрай ацэнкі, але і ўсведамленне недахопаў. Са свайго вопыту добра ведаю і памятаю такія заняткі, перад якімі трэба было сядзець амаль усю ноч, каб усё вызубрыць. Але варта было, здабытыя веды прыдаліся на пісьмовым экзамене.

У Бельскім белліцэі да экзамену на атэстат сталасці падышло 119 асоб (ніхто не выбраў экзамен у новай форме). Найбольш асоб здавала матэматыку, многія выбралі таксама гісторыю, біялогію, англійскую і рускую мовы.

На экзамене па польскай мове многія выбралі тэму пакуты ў літаратуры і публіцыстычную тэму, з якой (невядома чаму!) былі вельмі слабыя ацэнкі, многа двоек. З гісторыі абітурыенты найчасцей пісалі пра Ягелонаў, меншая частка выбрала тэму палітыкі Рэчы Паспалітай у адносінах да Масквы ў XVII стагоддзі.

Экзамен па беларускай мове праходзіў у панядзелак, 13 мая, аднак дата хіба не аказалася няўдачлівай, бо абітурыенты выходзілі ў добрым настроі. Тэмы датычылі беларускага народа, шчасця ў творах выбраных пісьменнікаў і асобы маці.

Адны абітурыенты выходзілі з радасцю, іншыя са смуткам, аднак усе былі прыемна здзіўлены станоўчымі адносінамі настаўнікаў, якія аказаліся прыхільнымі і (як пачула я сярод вучняў) „людзкімі”. Аўторак, 14 мая, быў цяжкім днём у іх жыцці, а другай гадзіне пасля абеду вядомымі сталі вынікі двух, першых экзаменаў (вынікі па беларускай мове будуць пазней). Не для ўсіх быў гэта шчаслівы дзень, бо (к здзіўленню старэйшях выпускнікоў ліцэя) ацэнкі аказаліся слабымі, нават былі адзінкі...

Абітурыенты, якія атрымалі пазітыўныя ацэнкі, сталі рыхтавацца да вусных экзаменаў — на 17 мая.