„Даўціпы” Андрэя Гаўрылюка

— Нямнога часу застанецца на знаёмства з горадам і наваколлем.

* * *

Гутараць дзве суседкі:

— У гэтым годзе раз’язджалі вы па Еўропе?

— Так, гэта праўда.

— А ў якіх былі краінах?

— Не ведаю. Гэта мой муж купляў білеты.

* * *

— Я ведаю, што ты ажаніўся са мною таму, што мне дзядзька пакінуў сваю маёмасць.

— Дарагая, няпраўда гэта! Калі б і хто іншы пакінуў табе столькі дабра, дык я таксама з табою ажаніўся б.

* * *

Пасля палявання паляўнічы падыходзіць да вогнішча і пытае:

— Усе ёсць?

— Усе.

— Слава Богу; гэта абазначае, што я, аднак, страляў да зайчыка.