„Даўціпы” Андрэя Гаўрылюка

— Ты пра нешта забыла...

— Пра што, каханенькая?

— Пра маю Маленькую Мядзведзіцу.

* * *

— Пан доктар, паратуйце мяне!

— А што вам дакучае?

— Кожны раз, калі п’ю каву, баліць мне правае вуха.

— Паспрабуйце вымаць лыжачку са шклянкі, калі п’яце.

* * *

У Афрыцы:

— Здаўна палюеце на сланоў?

— Ад двух дзён. Прыехаў сюды лавіць матылькоў ды забыў узяць акуляры.

* * *

Двух паляўнічых убачылі свежыя сляды льва.

— Ідзі пабач, куды ён пайшоў, — кажа адзін.

— А ты?

— А я пагляджу, адкуль ён выйдзе.

* * *

У трамваі сядзіць паляўнічы і трымае стрэльбу, скіраваную дулам у напрамку іншага пасажыра.

— Не трымайце так стрэльбу, — звяртаюць яму ўвагу, — бо можа выстраліць.

— Ну і што? Зараджу новым патронам!

* * *

Амерыканскі мільянер раптоўна схапіўся за сэрца і кліча свайго сакратара:

— Роджэр! У мяне хіба інфаркт. Зараз купі мне нейкую добрую клініку!..

* * *

Гутараць дзве сяброўкі:

— Сярожа вельмі рашучы.

— Чаму?

— Учора, калі я яму сказала, што не хачу яго бачыць, выключыў святло.

* * *

Бацька да даччынага залётніка:

— Ці іграеш у карты, п’еш гарэлку, курыш, бегаеш за жанчынамі?

— Не.

— Калі так, дык вяселля не будзе! Не жадаю, каб мая жонка ставіла мне зяця ў прыклад.

* * *

Банкаўская прыбіральшчыца прыходзіць на працу і сустракае ў дзверах дырэктара банка:

— Ці можаце мне даць ключ да сейфа?

— Ці вы здурэлі? Толькі я і галоўны кнігавод маем ключы і ведаем шыфр...

— Вельмі шкада. Штовечар трачу каля пяці хвілін на тое, каб адкрыць яго адмычкай.

* * *

На пляжы сустракаюцца два чыноўнікі:

— Чаму ты прыходзіш купацца ў рабочы час? — пытае адзін.

— Я тут службова. Прывабліваю новую дырэктараву сакратарку.

* * *

Малая Аня памагае маме накрываць стол. Калі прыйшлі госці, маці заўважыла, што не ўсё зроблена як трэба:

— Аня, чаму ты не паклала настольных прыбораў Мікалаю?

— Думала, што яму непатрэбныя. Татка заўсёды гаварыў, што ён жарэ як свіння.