„Даўціпы” Андрэя Гаўрылюка

— Месца на могілках.

— А што купіш у гэтым годзе?

— Нічога. Яшчэ не скарыстала апошняга падарунку.

* * *

Муж пасля сустрэчы з сябрамі вяртаецца позна дадому.

— Каханая, — гаворыць жонцы, — ці ведаеш, што пасля некалькіх чарак выглядаеш намнога прыгажэй.

— Вядома — я ж не піла.

— Ды я піў.

* * *

Сын бацьку:

— Татка! Чаму Зямля круціцца?

— Сыночку! А ці ты выпадкова не дабраўся да бутэлькі?

* * *

Сын пытае мацеры, якім чынам яна пазнаёмілася з бацькам.

— Гэта было падчас канікул, — адказвае маці. — Купалася я ў возеры і пачала тапіцца, ды на шчасце адзін малады мужчына кінуўся ў ваду і выцягнуў мяне. Гэта быў твой бацька.

— Ах, так, — заяўляе сын, — цяпер я разумею, чаму татка не дазваляе мне запісвацца на курс ратавальнікаў.

* * *

— Мамачка, адкуль я ўзяўся? — пытае сынок.

— Бусел цябе прынёс.

— А татка?

— Таксама бусел прынёс.

— А дзедка?

— І дзедку прынёс бусел.

Сынок узяў пяро ды напісаў: „Ад трох пакаленняў у маёй сям’і ніхто не нарадзіўся нармальна”.

* * *

— Як жывеш, Андрэй?

— Як гарбуз.

— ?

— Жывот расце, хвосцік усыхае.

* * *

Вегетарыянскі прыём. Гаспадыня запрашае гасцей за стол:

— Сядайце хутчэй, бо калі не паспяшаеце, то цэлы абед звяне.

* * *

Нядзеля ў турме. Турэмшчыкі выходзяць з-пад душа. Вартаўнік заўважае, што адзін з іх зусім сухі.

— Чаму не ўзяў душ? — пытае.

— А чаму пытаеце? Няўжо кран прапаў?

* * *

Слаўны графолаг прымае суседа, які просіць прааналізаваць почырк у сынавым сшытку.

— Ці гэта почырк вашага сына? — асцярожна пытае графолаг.

— Не...

— Тады магу вам гаварыць з адкрытай душой: гэта почырк крэціна!

— А гэта ваш школьны сшытак, знойдзены ў нашым доме.