Недагледжаная Літва

Мацей ХАЛАДОЎСКІ

Я з вялікай увагай выслухаў экспазе. Назаўтра яшчэ больш дакладна ў яго ўчытаўся. Асаблівую ўвагу я прыклаў да таго, што старшыню Рады Міністраў сказалася ў справе замежнай палітыкі. Тым больш, што ў Мілеравым урадзе шэфам МЗС стаў чалавек з вялікім характарам з... недалёкай Каліноўкі.

Вось, прэм’ер Мілер цешыцца актывізацыяй адносін Польшчы з Расіяй і стабільнасцю ва ўзмацненні стратэгічнага партнёрства з Украінай. Адчувае недастатковасць у стасунках з Беларуссю ды прадказвае, наколькі гэта магчыма, пошукі дарог дзеля набліжэння пунктаў погляду. З Беларусі Мілер „пераскоквае” ў Азію, Афрыку ды Паўднёвую Амерыку. Прамоўчвае апошнюю з нашых усходніх суседак — Літву. Калі пакарыстацца змоўніцкай тэорыяй развіцця сучаснай гісторыі, можа гэта азначаць замарожанне польска-літоўскіх адносін. Было б гэта, аднак, мала сказаць што дзіўнае. Некалькі гадоў таму быў я ў Алітусе, дзе тагачасны прэм’ер Владзімеж Цімашэвіч не шкадаваў кампліментаў ды абяцанак нашым літоўскім суседзям. Прэм’ер тае краіны не заставаўся ў даўгу. Ужо пасля парламенцкай перамогі AWS прэзідэнт Аляксандр Кваснеўскі шматкроць абяцаў успамагаць літоўцаў у іх імкненні ва ўваходзе ў НАТА і супрацоўніцтве з краінамі Еўрасаюза. Цяпер у стратэгічным выступленні польскага прэм’ера, які працягвае, як здаецца, думку ды палітычныя дзеянні прэзідэнта і былога прэм’ера (шэфа дыпламатыі) — пра Літву нават слова не прагучала. Калі не стаіць за гэтым ніякая змова, дык гэта звычайны недагляд. Але ці вялікія палітыкі (галовы дзяржаў) могуць сабе дазволіць такія памылкі? Што пра гэта маюць падумаць літоўцы, а і палякі літоўскага паходжання хоць бы з Сейнаў ці Пуньска, адтуль, дзе, усё ж, наспявае шмат недаразуменняў, якія часта вынікаюць з пытанняў непалагоджаных на міждзяржаўным узроўні? Усё ж, веру я ў палітычную мудрасць прэм’ер-міністра і яго атачэння, якое сустварала экспазе. І можна было б спадзявацца, што, застаўшыся пры гэтай веры, дачакаюся своеасаблівага выпраўлення спіску памылак.