З думкай аб чалавеку

— ППС — трэцяя партыя левага ўхілу — вырашыла вылучыць сваіх кандыдатаў у парламентарыі. З якімі лозунгамі?

— Польская сацыялістычная партыя (ППС) мае за сабой 108 гадоў традыцыі і ніколі свой чырвоны сцяг не мяняла. ППС заўсёды дбала пра чалавека. Мы хочам, каб не было галодных, бяздомных і беспрацоўных, каб людзі жылі годна. Цяпер у нас, у адпаведнасці з законам аб ахове жывёл, можна папасці ў турму за здзек над сабакам, але нішто не пагражае за высяленне маламаёмнага чалавека разам з сям’ёй на вуліцу, паколькі такое дзеянне лічыцца законным. ППС абараняла і далей будзе абараняць найбяднейшых грамадзян.

— Якія Вашы сувязі з Гайнаўшчынай?

— Я тут нарадзіўся і пасля заканчэння школы ў 1971 годзе выехаў працягваць вучобу ў Варшаве і Эльблангу. Быў прафесійным жаўнерам. Чатыры гады таму вярнуўся ў Гайнаўку. Жонка засталася ў Варшаве весці нашу фірму „Зэгір”, якая выпускае гумавыя вырабы для аўтамабільнай і іншых галін прамысловасці. Я ўзначальваю філіял фірмы ў Гайнаўцы і вяду агратурыстычную гаспадарку „Купала” ў Арэшкаве і Парыеве каля Гайнаўкі.

— А як развіваецца Ваша гаспадарчая дзейнасць?

— Калі я даведаўся аб нарваўскім „Пронары”, пачалі мы з жонкай будаваць філіял „Зэгіра” ў Арэшкаве з думкай пастаўляць нашы вырабы для збіраемых там трактароў і стварыць новыя месцы працы. У даны момант нарваўская фірма выпускае іншыя трактары і нашы вырабы ім не падыходзяць. Цяпер Польшча не прадукуе сваіх марак „Паланез” ці „Фіят”, а рынак запалонілі замежныя „Дэу”, „Мерседэс”, якія — згодна з дамовамі — завозяць да нас дарагія запчасткі. Аказалася, што для айчынных вытворцаў запчастак на рынку няма месца. А я купіў школьны будынак у Палічнай і намерваўся адкрыць фабрычку гумавых запчастак, у якой працавалі б 50 чалавек. Скамплектаваў машынны парк. Але законы не спрыяюць айчынным прадпрымальнікам, толькі замежным канцэрнам.

— Ці ў Вас ёсць ідэя наконт выкарыстання пустуючых школьных будынкаў?

— Гэта вельмі дарагая справа. Можна было б у іх арганізаваць гасцініцы ці інтэрнаты для экскурсій, якія наведваюць Белавежскую пушчу, або дамы сацыяльнай апекі, а нават пункты скупкі лясных пладоў, аснашчаныя сушыльнымі машынамі. А ў Малінніках можна было б адкрыць зялёную школу. Напрыклад, падставовая школа на варшаўскім Бэмове налічвае 47 класаў. Калі б дамовіцца з гэтай школай, кожны клас мог бы прыязджаць у Маліннікі на тыдзень і тут вучыцца ды знаёміцца з беларускай культурай, помнікамі праваслаўя, пушчанскай прыродай.

У нашым рэгіёне трэба ставіць на турызм. У вёсках і мястэчках павінны ўзнікнуць скансэны і малыя музеі, якія заіснавалі б на турыстычных картах. Неабходна прапагандаваць прыгажосць Гайнаўшчыны і Бельшчыны не толькі традыцыйнымі метадамі, але і праз пасрэдніцтва Інтэрнэту.

— Экскурсіі, турызм... А што рабіць сялянам, якім трэба выжыць з гэтай зямлі?

— Тыя, у якіх ёсць свабодныя памяшканні, павінны заняцца агратурызмам. Пакоі трэба давесці да адпаведнага стану, каб была адна ванная на два-тры пакоі. Тады можна запрашаць сем’і. Апрача найму пакояў можна турыстам прапанаваць харчаванне, частаваць іх кіслым малаком, жытнім хлебам, паказаць ім пячэнне хлеба. Калі турысты будуць задаволены, яны самі распрапагандуюць тую гаспадарку сярод знаёмых.

— Практыка паказвае, што пасля выбараў парламентарыі рэдка кантактуюцца з электаратам. Ці Ваша партыя і Вы асабіста не забудзеце выбаршчыкаў?

— Вядома, што не забудзем. Я жыву і ў Гайнаўцы, і ў Варшаве, працую і тут, і там і напэўна ў нечым мог бы дапамагчы. Нямецкая меншасць мае сваіх паслоў, а беларуская — папраўдзе іх не мае, хаця яна самая вялікая. Паслы беларусы ў першую чаргу адстойваюць інтарэсы СЛД, хаця не ўсе беларусы з’яўляюцца прыхільнікамі гэтай партыі. Не было да гэтай пары парламентарыяў, якія прадстаўлялі б выключна інтарэсы беларусаў Польшчы. Лічу, што пасламі павінны быць мясцовыя дзеячы, якія ўжо штосьці зрабілі для гэтага рэгіёна, а не толькі абяцалі зрабіць.

— Дзякую за размову і жадаю поспехаў.