Выбарчая лістоўка

Мікола ВАЎРАНЮК

Але зараз, зараз, Польская сялянская партыя мае таксама цікавую гаспадарчую праграму. „Мы супраць скарачання выдаткаў дзяржавы на публічныя патрэбы, — заявіў яе старшыня Яраслаў Каліноўскі. — Замест гэтага трэба павялічыць прыток грошай у бюджэт”. Слушна. Прытыкайце сабе тыя грошы, друкуйце, шукайце дзе хочаце, абы не ў нашых кішэнях.

Унія вольнасці кажа: „Моцны сярэдні клас — моцная дзяржава”. У адказ Выбарчая акцыя салідарнасць правых заяўляе: „Іншыя адно гавораць, а мы змяняем Польшчу”. У выніку гэтых зменаў нарадзіўся выбарчы лозунг Саюза левых дэмакратаў: „Вярнійма нармальнасць, выйграйма будучыню”. Вядома, як той казаў: lepsze jutro bylo wczoraj, таму і перамогі на будучыню трэба шукаць у мінулым. Слухаючы, з якой цеплынёй палякі ўспамінаюць пакойнага Эдуарда Герка, дык прагаласуюць за кожнага таго, хто верне ім геркаўскую „нармальнасць”.

Не менш важныя за выбарчыя лозунгі партый, кааліцый і лігаў якасці паасобных кандыдатаў. Найчасцей з’яўляюцца імі людзі кроў ад крыві, плоць ад плоці нашы. Як не прагаласаваць за чалавека, які адкрыта прызнаецца: „Я адзін з вас”? Уяўляеце трансляцыі з сеймавых дэбатаў у тэлебачанні, у час якіх можна будзе ўбачыць свайго чалавека? Гэта ж цікавей за бразільскі тэлесерыял!

Добра, калі кандыдат любіць сям’ю і „традыцыйныя духоўныя вартасці”. І не добра, калі гэтага не любіць.

„У Еўрасаюз не на каленях”! — дэкларуюць асцярожныя, якія хочуць, каб не атаясамлівалі іх з нямоднымі цяпер лібераламі, але і не называлі „ашаломамі”, што свету далей свайго плота не бачаць. Гэты лозунг, думаю, актуальны ў час летніх паломніцтваў. Хто ахвяраваўся пайсці на каленях у святое месца, той ведае, што гэта значыць і напэўна не будзе ў такі ж спосаб пакутаваць па дарозе ў свецкі саюз.