Інфармацыйная вайна

Зміцер КІСЕЛЬ

Другім пасля міліцыі „ўдарным атрадам” рэжыму з’яўляюцца падкантрольныя ўладам СМІ. На тэлебачанні, як грыбы пасля дажджу, з’явілася шэраг новых агітацыйных праграмаў, якія ўсхваляюць Лукашэнку і расказваюць пра жахі, што напаткаюць Беларусь у выпадку яго адхілення ад улады. Адзін з новаспечаных тэлекаментатараў, прыдворны „праваабаронца” Яўген Новікаў дагаварыўся да таго, што спрыяльныя ўмовы для развіцця беларускай мовы, якія абяцаюць стварыць падпісанты пагаднення ад шырокай грамадзянскай кааліцыі, прывядуць да крывавай грамадзянскай вайны. Само пагадненне аб’яўлена антыканстытуцыйным, значыць, злачынным.

Шырока выкарыстоўваецца „інтэрнацыянальная дапамога”. На Беларусь шчыльнымі радамі пачалі наязджаць расійскія палітыкі, грамадскія дзеячы, эстрадныя артысты, якія ва ўсю расхвальваюць Лукашэнку і адкрыта агітуюць за яго. Апошні выказвае падзяку, але не ад сябе асабіста, а ад усіх беларусаў. Пры сустрэчы з лідэрам расійскіх камуністаў Генадзіем Зюганавым Лукашэнка заявіў, што гэта падтрымка не яго, а народа. Ён упэўнены ў сваёй перамозе, аднак злыя дзядзькі з Вашынгтона і іх паслугачы ў Беларусі спрабуюць перашкодзіць. А магчыма Рыгоравіч ужо выспеў да высновы: „Народ гэта я, а хто супраць — той здраднік радзімы”.

Апазіцыя спрабуе абараняцца праз недзяржаўныя газеты. Шэрагу з іх уладамі ўжо вынесены папярэджанні, за якімі можа пайсці закрыццё выданняў. Канкурэнты Лукашэнкі выкарыстоўваюць магчымасць выступіць па два разы на тэлебачанні і радыё. Праўда, не ў прамым эфіры, а ў запісе. Сямён Домаш скарыстаў з тэлеэфіру адзін раз і згодна з пагадненнем 22 жніўня зняў сваю кандыдатуру на карысць Ганчарыка. Аднак у сваёй першай тэлевізійнай прамове адзіны кандыдат ад дэмакратычнай кааліцыі не ўспомніў пра дамову прызначыць у выпадку перамогі Домаша прэм’ер-міністрам. Затое запэўніў, што ў краіне застанецца дзве дзяржаўныя мовы, і што ён не супраць саюза з Расіяй, які будзе іншым. Кіраўніцтва БТ, адразу пасля дваццаціпяціхвіліннай прамовы Ганчарыка, на паўгадзіны запусціла ў эфір Генадзя Зюганава. А сам Лукашэнка „вялікадушна” адмовіўся ад перадвыбарчых выступаў у СМІ. Навошта яны яму, калі яго асоба займае ці не 90% эфірнага часу штодня.

За два тыдні да выбараў апазіцыя адназначна прайгрывала інфармацыйную вайну. Тыражы недзяржаўных газет не перавышаюць некалькі дзесяткаў тысяч экземпляраў. Беларускамоўныя замежныя радыёстанцыі трансліруюцца на кароткіх і сярэдніх хвалях, якімі пасля шырокага ўвядзення ў карыстанне FM пераважная большасць насельніцтва Беларусі даўно не цікавіцца. Нягледзячы на заснаванне шматлікіх перадвыбарчых штабоў ні сустрэч з выбаршчыкамі, ні мітынгаў ці агітацыйных пікетаў не арганізоўвалася. Няма нават плакатаў і ўлётак. Звычайныя людзі пры размове нават не могуць адказаць хто, акрамя Лукашэнкі, балатуецца на пост прэзідэнта. Прынамсі ў Гродне становішча выглядала менавіта так. Але магчыма апазіцыя рыхтуе галоўныя козыры на апошнія дні перад выбарамі. Хацелася б верыць.