Ніва № 33 (2362), 19 жніўня 2001 г.

Абцугі на ўвесь свет

Міра ЛУКША

Чэмпіянат па кіданні кавальскіх абцугоў у Арэшкаве-Парыеве, на гаспадарстве „Купала” Ірэны і Зіновія Галёнкаў стаў ужо традыцыяй. Другі раз сабраліся ўдзельнікі ды гледачы з нашае краіны (Гайнаўка, Беласток, акалічныя вёскі), Беларусі ды Нямеччыны. Значыць, другі ўжо раз спадарства Галёнкі, без ніякіх іншых спонсараў, далі магчымасць добра пагуляць пару сотням суседзяў і незнаёмых пад музыку акардэонаў ды баянаў, спевы, жарты ды добрыя стравы і пітво на свежым паветры, сярод прыгожага краявіду ды свойскіх жывёл, што гадуюцца ў загарадах. І дзецям было цікава, і дарослым. Іншыя (25 асоб) лавілі залатую рыбку. Найстарэйшаму рыбаку, спадару Дударонку, споўнілася 70 гадоў, наймалодшаму — сем годзікаў. Яраслаў Смык злавіў „залатую рыбку” ў выглядзе залатога карпа вагой 3,5 кіло. Дзядзька Дударонак падчапіў карася ў 470 грамаў (ІІ месца), Ян Рабчук — ліня ў 340 грамаў. 37 штук злавіў Віктар Ігнацюк. У ставе трапляліся шчупакі, карасі, ліні, асятры, карпы, а нават і вугры. Не толькі за вялікія рыбы былі дыпломы ды кубкі. За найменшую рыбку, якую злавілі Уршуля і Марк Бандарукі, таксама быў кубак у выглядзе маленькай залатой рыбкі. Пацалавалі злоўленыя „ахвяры” ў рыбіныя дзюбы, зрабілі супольны здымак і адпусцілі ўвесь плён конкурсу ў суседні стаў.

І спадарыня Ірэна, і спадар Зіновій — з кавальскіх радзін. І адзін з іхніх конікаў, Орлік, традыцыйна падкоўваецца на імпрэзах-паказах. І ў гэты раз падкоўваў яго майстар Фёдар Суліма. Ды гэта ўжо пасля конкурсу кідання абцугоў, калі ўжо звечарэла, і зараз жа зайгралі тры гармошкі Колі з Ягуштова, гайнавяніна Янкі родам з Кленік ды Сашы з Ваўкавыска (выступілі таксама два ягоныя вучні). Мела быць больш выканаўцаў, ды не даехалі. Спадар Зэнэк на наступны год рыхтуе больш імпазантны паказ гармошак, мяркуе таксама выдаць кніжку пра ўсіх тутэйшых майстроў акардэона...

Ды вернемся яшчэ да таго сусветнага чэмпіянату. На канец пра гэта, хоць сама аж нецярпліва грабу нагой, як той Орлік. Бо ж самой мне давялося, дзеля жаночага гонару, адной з першых запісацца ў конкурс. Хоць праз дзень у мяне мела быць камісія... па інваліднасці (пасля пералому левага ступака!). І што думаеце? — я ва ўсім свеце — восьмая (дыплом у рэдакцыі на ганаровым месцы)! Бо як мне раўняцца з былой чэмпіёнкай Беласточчыны па штурханні ядра ды кіданні кап’я сорак гадоў назад, сёння ўжо бабуляй, Ганнай Сабесюк (ІІ месца; узнагарода — жывая качка), Касяй Ярашэвіч (І месца; 20,12 м., узнагарода — козачка), ды нават Ганкай Юшчук (ІІІ месца; узнагарода — жывое куранё), менш ад мяне накачаную ў спортзале, але маладзейшую ад мяне на пару дзесятак... Чэмпіёнам свету па кіданні абцугоў стаў Славамір Абрамюк (34,85 м.; узнагарода — жывы баранчык), другі быў Марк Нестарук (узнагароджаны качкай), а трэці — Францішак Шаблюк, як задаволіўся куранём, якое, удадатак, як усе ўзнагароды, трэба было асачыць ды злавіць самому. Найстарэйшым удзельнікам быў спадар Норберт Шольц з Нямеччыны, блізка васьмідзесяцігадовы, які пасля прыгожа па-польску падзякаваў за ўзнагароду-фанар ды дыплом, а кінуў тры віды абцугоў лоўка ды далекавата, не горш чым маладзейшыя, якія, бывала, мяталі абцугі нават і ў авёс, дзе шмат часу трэба было іх шукаць. Гонар журналістаў трымаў і Янка Мордань з Радыё „Рацыя”, які, кідаючы, аж зняў кашулю, апынуўся ў сярэдзіне стаўкі, ды, на жаль, у іхняй рэдакцыі няма на сцяне дыплома.

Неба раз-пораз распорвалі бліскі далёкіх маланак, над ставамі ды палямі неслася „w zielonym gaju ptaszki spiewaja”, і пра дзеўку, што „разлюбіла мяне”, і пра „аганёк”, і „смэрэку”... Хораша было!