Беласток-Гродна

Аляксандр ВЯРБІЦКІ

На сцэне выступілі шматлікія выканаўцы беларускіх і польскіх песень: „Крыніца” з Беластока, „Kresowe Zabawy” з Ліды, „Арэшкі” з Арэшкава, „Radunskie Slowiki” і „Zaranica” з Радуня, „Хлопцы-рыбалоўцы”, „Прымакі”, „Рэчанька” з Козлікаў, „Chabry” з Гродна, „Ас”, „Promien” са Шчучына, „Маланка”, „Расспяваны Гарадок”, „The Best” з Сямятыч, „Васілёчкі”, Ала Каменская, Алена Кананчук, Эвеліна Карчэўская ды Багуслава Карчэўская з Юрым Астапчуком. Калектывы з Беласточчыны выконвалі свае вядомыя гіты, а і калектывы з Гродзеншчыны, як мне здалося, эвалюіруюць ад легіянерства ў бок кранаючай сэрца лірыкі.

Валянціна Ласкевіч заклікала палымяна са сцэны падтрымаць кандыдатуру Яна Сычэўскага ў Сенат, а ейная казачна прыгожая дачка збірала сярод публікі подпісы ў яго падтрымку. Мне нават уявілася, што гэта такое ж шоу як у Амерыцы, дзе кандыдаты ў тамашні Сенат карыстаюцца дапамогай кіназорак і іншых прывабнасцей. Валянціна Ласкевіч паведаміла крыху пазней, што грошы на мерапрыемства дало Міністэрства культуры РП.

Гэтак было на сцэне. Побач сцэны прапанаваліся іншыя культурныя каштоўнасці, у іх ліку фанаграфічныя і друкаваныя выданні. Сваю кнігу „Смак жыцця” падпісвала Алена Анішэўская, а Васіль Петручук, мабыць, ад мяне даведаўся, што і яму адведзена месца за кніжным сталом і прапануюцца ягоныя кнігі. Шмат кніг прапанаваў Цэнтр прэсы і кнігі славянскіх народаў з Варшавы, аднак, як сказаў мне яго дырэктар Ян Заброцкі, цяпер прадаў ён бадай у дзесяць разоў кніжак менш, чым некалькі тыдняў раней на Свяце беларускай культуры ў тым жа амфітэатры.

А прычынай гэтаму, як мне здаецца, было тое, што на Сустрэчы прыйшлі тыя самыя людзі, што і на Свята; зрабілі яны свае пакупкі раней. Ды і не ўсе прыйшлі; публікі было, паводле мяне, у два разы менш, чым у чэрвені.

Апрача кніжных і музычных выданняў прапанаваліся таксама вырабы майстроў рукадзелля з Гродзеншчыны і Беласточчыны. Мастачкі з Гродзеншчыны звярталі на сябе ўвагу не толькі вытанчаным сваім майстэрствам, але таксама красою.

Водку, сигареты прапанавалі мне спевакі польскіх песень, калі я праходзіў каля гродзенскіх машын. Большасць мастакоў польскай песні чырыкае на общепонятном языке, некаторыя гавораць на мове. Умеюць таксама па-польску. Напрыклад старшыня Веслаў Кеўляк гаварыў пра sprawdzenie na trwalosc што на ўласцівай ідыёму мове абазначае проверку на прочность.

Два дні раней адбывалася IX навуковая канферэнцыя „Шлях да ўзаемнасці” пад навуковым кіраўніцтвам прафесара Міхала Кандрацюка, арганізаваная таксама БГКТ і СПуБ. Такім чынам праз тры дні можна было шмат цікавага пабачыць і пачуць.