Лукашэнку можа быць цяжка

Зміцер КІСЕЛЬ

Мала таго, што супраць яго выступае апазіцыя, дык пачалі выказвацца былыя самыя блізкія паплечнікі. Днямі загаварыў былы кіраўнік справамі прэзідэнта Іван Ціцянкоў. У інтэрв’ю газеце „Дзень” ён расказаў пра некаторыя падрабязнасці мінулай перадвыбарчай кампаніі А. Лукашэнкі, пра стыль яго працы, пра фінансаванне так званага „прэзідэнцкага фонду”. Згодна выказванням І. Ціцянкова, у сваёй знакамітай антыкарупцыйнай прамове ў 1994 годзе А. Лукашэнка выкарыстаў неўдакладненыя факты, але галоўнае было спадабацца электарату. Каманды ў яго не было тады, няма і зараз. Працуе толькі першую палову дня, у другую бавіць час у Драздах, гуляючы ў тэніс або хакей. Свой „фонд” папаўняе за кошт продажу зброі ў Турцыю і Ірак. Служба аховы А. Лукашэнкі з 1999 года павялічылася прыкладна ў 200 разоў. Сам І. Ціцянкоў адмяжоўваецца ад дзеянняў А. Лукашэнкі і лічыць сябе невінаватым. Ён нават жадае, каб у Беларусі прайшлі дэмакратычныя выбары. Але ў такім выпадку яму не пазбегнуць адказнасці не толькі за ўдзел у фінансавых махінацыях свайго былога боса, але і за знявагу нацыянальнай годнасці беларусаў. Менавіта І. Ціцянкоў у 1995 годзе падзёр на кавалкі бел-чырвона-белы сцяг, які быў зняты з Дома ўрада пасля „рэферэндуму”.

Іншы былы памагаты А. Лукашэнкі генерал-маёр Валеры Кез ужо пакаяўся праз газету „Народная воля” перад дэпутатамі Вярхоўнага Савета 12-га склікання за фізічнае ўздзеянне на іх у час галадоўкі ў 1995 годзе. У сваім інтэрв’ю ён таксама параіў некаторым сваім калегам азнаёміцца з крымінальнымі справамі і лёсам кіраўнікоў НКУС БССР 1937-1939 гадоў, якія аддана выконвалі загады Сталіна.

Такія выказванні, што кампраметуюць Лукашэнку, з’яўляюцца яшчэ да пачатку агітацыйнай кампаніі. Тым часам скончыўся тэрмін збору подпісаў грамадзян за вылучэнне кандыдатаў у прэзідэнты. Гэтая працэдура паказала, што ўлады будуць рабіць усё, каб забяспечыць перамогу А. Лукашэнку. Подпісы за яго збіраліся ў прымусовым парадку. У недзяржаўных выданнях было пададзена шмат вестак пра парушэнні дабраахвотнасці грамадзян паставіць свой подпіс з боку кіраўнікоў прадпрыемстваў. А зборшчыкам подпісаў за канкурэнтаў чыніліся ўсялякія перашкоды. Былі выпадкі канфіскацыі падпісных лістоў міліцыяй, адмовы мясцовых выканкамаў завяраць лісты пячаткай (калі паставяць пячатку, дык не тую). Усё гэта раздражняе людзей і рэйтынгу Лукашэнку не павышае. Тым больш, што канкурэнты ўсё роўна здолелі набраць неабходную колькасць галасоў. Па папярэдніх вестках з апанентаў сённяшняга кіраўніка дзяржавы найбольшага поспеху дабіліся ініцыятыўныя групы Уладзіміра Ганчарыка і Сямёна Домаша. Хутчэй за ўсё яны і будуць прэтэндаваць на ролю адзінага кандыдата ад апазіцыі. Аднак ці пагодзяцца іншыя зняць свае кандыдатуры? Прынамсі пакуль „пяцёрка” кандыдатаў ад дэмакратычных партый і рухаў (Уладзімір Ганчарык, Сямён Домаш, Сяргей Калякін, Павел Казлоўскі і Міхаіл Чыгір) пацвярджаюць намер ісці на выбары адзінай камандай і ўрэшце вылучыць аднаго з пяці.

Зараз Цэнтрвыбаркам павінен праверыць дакладнасць падпісных лістоў і назваць імёны афіцыйных кандыдатаў у прэзідэнты. Вось тады можна будзе адкрыць людзям сапраўдны твар А. Лукашэнкі не толькі праз нешматлікія наклады незалежных газет, але і праз улёткі, на мітынгах і сходах. Невядома хто з былых вернападданых дыктатара адкрые чарговую таямніцу. А за свае сем гадоў кіраўніцтва краінай А. Лукашэнка паспеў пакрыўдзіць шмат каго з блізкіх да „двара” людзей. Няхай нават правераны Цэнтрвыбаркам і забяспечыць „перамогу”, лёс Мілошавіча можа напаткаць А. Лукашэнку кожную хвіліну. А ведаючы яго пастаянны неспакой за сваю асобу, А. Лукашэнку не пазайздросціш.