Пікет у абарону беларускага бізнесмена

Міра ЛУКША

Гэткі аграмадны плакат трымаў на сваіх шасцігадовых грудзях Андрэйка Жукавец, дашкольнік з прадшколля па вуліцы Вясёлай у Беластоку. Пойдзе ў наступным годзе ў беларускую „нулёўку” ў садку н-р 14 у Беластоку, кажа ягоная маці Наталля, калі не змусяць іх выехаць у Беларусь. Гэты плакат прыцягваў найбольшую ўвагу прахожых (пыталіся пра сітуацыю ў Беларусі) і паліцыянтаў, што затрымліваліся перад Акруговым судом. Там 9 сакавіка адбываўся разбор справы Андрэя Жукаўца, бізнесмена, які нарабіў (ці нарабілі яму) клопату ў Беларусі з-за грошай і палітыкі. Польшча падпісала з Беларуссю ў 1994 годзе пагадненне, якое рэгулюе судовыя справы сваіх грамадзян за мяжой. І хоць справа пахне моцна непрыемна, а можа нават, і так сказаць, трупам (гэтага найбольш баіцца Жукавец і людзі, якія ўцякаюць ад рэжыму ў сваёй краіне), — Польшча павінна трымацца пагадненняў. Не ён адзін тут у Польшчы і ў свеце беларус, які мае іншы погляд чым, скажам, прэзідэнт яго краіны на правы чалавека на самавыяўленне асобы (у розных сферах). А працяг Жукаўцовай справы можна ўявіць па розных сцэнарыях, ужо правераных беларускім жыццём. Андрэю Жукаўцу не хацелі даць палітычны прытулак у Польшчы да гэтай пары. Пікет у яго абарону сарганізаваў м.інш. Ян Абадоўскі (якога статус у нас — палітычны ўцякач) і яго калегі з Арганізацыйнага камітэта Звязу палітычных беларускіх уцекачоў у Польшчы. Пікет не ёсць формай націску на суд, а спробай паказання, што справа Андрэя Жукаўца — не крымінальная, а палітычная (ён успамагаў апазіцыю).

Андрэй Жукавец у беластоцкім арышце пачаў 5 сакавіка галадоўку, пратэстуючы супраць экстрадыцыі ў Беларусь. Кіраўніцтва арышту забараніла яму кантактаў з блізкімі і сябрамі і загадала яго карміць штучным спосабам. (А. Жукавец спыніў галадоўку 12 сакавіка.) Аднадумцы паслалі новыя петыцыі ў міжнародныя арганізацыі. Калі б А. Жукавец быў цяпер крыху далей на захадзе Еўропы (дзе ўцекачам прасцей атрымаць дапамогу), не меў бы клопату ён і яго калегі. Меў бы яго яшчэ менш, калі б у сваёй айчыне заняўся толькі ўласным страўнікам ды кашальком.