„Часопісу” споўнілася 10 гадоў

Аляксандр МАКСІМЮК

На юбілейным мерапрыемстве галоўны рэдактар „Часопіса” Юры Хмялеўскі быў узнагароджаны адзнакай „Заслужаны дзеяч культуры” — ад імя Міністэрства культуры і нацыянальнай спадчыны ўручыў яе Ежы Завіша. Рэкамендавала ж яго да гэтай адзнакі Таварыства Villa Sokrates. Былі віншаванні для рэдакцыі ад маршалка Падляшскага ваяводства (перадаў іх Анатоль Вап) і ад старшыні Беларускага саюза Яўгена Вапы. Тыя апошнія пажаданні былі асабліва заўважаны беластоцкімі СМІ, бо Я. Вапа падараваў рэдакцыі дзве бутэлькі 0,75 выдатнай гарэлкі „Манастырка”. Для справядлівасці я заўважу, што праз гадзіны дзве (у час неафіцыйнай часткі) спадар старшыня БС адпіў тую „Манастырку” ў рэдактараў-юбілейнікаў.

У „Ніве” мы асабліва шануем „Часопіс”, бо двойчы ён выратаваў нашу рэдакцыю ад гібелі, пра што Ю. Хмялеўскі неаднаразова публічна заяўляў. Аднойчы ён зрабіў аднак і такую заяву, за якую нам да сёння вельмі крыўдна. Напісаў менавіта, што „Часопіс” ужо не патрабуе „Нівы”. Спачатку мы спалохаліся, што пасля гэткіх слоў Ю. Хмялеўскі назаўсёды забярэ ад нас Міраславу Лукшу, якая ўжо гадоў восем набірае „Часопісу” беларускія тэксты, але нічога такога не здарылася — М. Лукша надалей набірае ў нашай рэдакцыі тэксты і „Часопісу”, які афіцыйна „Нівы” не патрабуе, і „Гарадоцкім навінам”, і нават славутаму „Аннусу”. Толькі ў беларусаў магчымая такая сітуацыя.

Несумненна шмат велічы адняла для юбілею адсутнасць і графічнага рэдактара выдання Лявона Тарасэвіча, і сакратара рэдакцыі Сакрата Яновіча, і Юры Асенніка — ці не самага здольнага ў рэдакцыі публіцыста (ягоныя тэксты маюць рэдкую прыкмету запамінальнасці).

Прысутныя на юбілеі аднесліся і да факту забароны продажу „Часопіса” ў цэрквах. На прыватную думку аўтара гэтага допісу, у цэрквах павінны распаўсюджвацца выключна выданні строга канфесійнага характару — „Przeglad Prawoslawny”, „Gazeta Tygodniowa”, ці бюлетэні праваслаўных радных у Беластоку, — а не свецкія як „Часопіс” або „Ніва”.