Радыё „Рацыя” — ХТО МЫ ЁСЦЬ?

Ганна КАНДРАЦЮК

— Ва ўмовах заняпаду беларускага школьніцтва, прэсы, толькі радыё мае шанс існавання ў нашай прасторы. Ідзе найбольш пра захаванне беларускай свядомасці і адукацыю нашага грамадства. Даць чалавеку паняць ХТО МЫ ЁСЦЬ, — кажа Віктар Стахвюк, дырэктар радыё „Рацыя”, — змагацца з „сярмяжнасцю” нацыі.

Валя Лаеўская — па адукацыі беларусістка, пяць гадоў працы на радыё „Свабода”, родам з Бельска-Падляшскага, спецыялізуецца ў ньюсе.

— Мой дэвіз: аб’ектыўна пра ўсё, каб у сваім адчуванні перадаць справу аб’ектыўна, каб слухач сам выбіраў праўду са свайго пункту гледжання.

У „Рацыі” найбольш цэняць атмасферу.

— Тут адчуваеш сябе сапраўды быццам у сваім доме, няма адчужанасці.

Марко Заброцкі, раней журналіст Радыё Беласток, студэнт беларускай філалогіі ў Беластоку, шматгадовы старшыня ЗБМ.

— У „Рацыі” большыя магчымасці як у перадачы „Пад знакам Пагоні”, справа ў абмежаванасці эфірнага часу. Зараз можна нашмат шырэй прадставіць тэму, паказаць яе з некалькіх пунктаў гледжання. У працы найбольш цэніцца нармальнасць кантактаў з польскім слухачом і свойская атмасфера.

— Калі запрашаем у рэдакцыю гасцей з тэрэну ці ваяводства, мы гутарым з імі па-беларуску, а яны, калі гэта палякі, адказваюць на польскай мове. Як нядаўна, калі нашым госцем быў маршалак Сейміка Падляшскага ваяводства Славамір Згжыва. Мы гутарылі па-беларуску, маршалак адказваў па-польску і добра мы ўсе разумеліся без перакладчыка.

Марко Заброцкі спецыялізуецца ў рэпартажы з глыбінкі.

— Мне здаецца, што я шчаслівы ў „Рацыі”, — кажа сам пра сябе Ян Мордань, журналіст і радны гміны Бельск-Падляшскі, — а калі мне так здаецца, то, пэўна, так і ёсць. Я шчаслівы, што свой эгаізм магу выяўляць перад публікай. Праўда, раней, калі я свой эгаізм выяўляў са сцэны разам з „Жывым словам” і „Балаганам”, быў яшчэ больш шчаслівы.

Ян Мордань, пакуль што, лічыць сябе няздзейсненым журналістам, хаця і ў „Рацыі” часта дэкламуе паэзію або прозу. Аднак прысутныя сябры-журналісты пярэчаць: Ён не бяжыць за папулярнасцю, папулярнасць бяжыць за ім!, — каментуюць журналісцкую пасію сябры па мікрафоне.

Лукаш Сцепанюк — студэнт ІV курса беларускай філалогіі ў Варшаве, аўтар і рэдактар (разам з Хрыстафорам Сяськевічам) суботняга гіт-параду.

— „Рацыя” вядзе адзіны гіт-парад беларускай музыкі ў свеце. Наш гіт-парад слухаюць не толькі на Беласточчыне, але і ў Беларусі. Многа паклоннікаў перадачы галасуе праз пасрэдніцтва Інтэрнэту.

Дэвіз: беларуская музыка, музыка, музыка. Далей — студэнцкае жыццё! Мара: каб разам з „Лешчам” стварыць гіп-гоп-рап.

Альжбета Бура: Мая мара — навучыцца добра рабіць перадачы, быць прафесіяналкай.

Выпускніца паланістыкі, рэдагуе выданні ў панядзелкі. У суботу вядзе чвэрцьгадзінную перадачу для дзяцей. Мае надзею, што калі пабольшыцца эфірны час, будзе мець 30 хвілін для дзяцей. Найбольшы поспех — мае ўжо кантакт з дзяцьмі і свайго віртуальнага героя Марсіка, з якім час ад часу кантактуецца.

Стаць прафесіяналам хоча таксама гукарэжысёр Пятрусь Пракопчык, студэнт беларусістыкі ў Беластоку. У нядзелі Пятрусь вядзе канцэрт пажаданняў.

— Нашы віншаванні бясплатныя. Наш слухач сам можа выбраць жаданую песню. Трэба толькі нам пазваніць або напісаць, — кажа Пятрусь.

У „Рацыі” найбольш цэніць сяброўскую атмасферу і магчымасць далейшай навукі прафесіі.

— Хацеў бы, каб „Рацыя” была канкурэнтным, сапраўдным радыё.

— Да конкурсу на журналіста радыё „Рацыя” прыступілі трыццаць кандыдатаў. У большасці — студэнты, нядаўнія выпускнікі універсітэтаў. Зараз радыё мае чатырох штатных працаўнікоў і дваццаць супрацоўнікаў-карэспандэнтаў. Аднак, каб дастаць штат на радыё, нашы супрацоўнікі павінны прайсці яшчэ цыкл курсаў, навучыцца працаваць як прафесіяналы. Каб кожны журналіст умеў падрыхтаваць інфармацыю, зрабіць рэпартаж, умець павесці перадачу, каб разбіраўся ў тэхніцы, — кажа прэзас „Рацыі” Яўген Вапа.

Невыпадкова даем апошняе слова старшыні Беларускага саюза ў РП. Яшчэ да ўзнікнення гэтага радыё, у Беластоку, Варшаве і Мінску хадзіў анекдот, што толькі Вапа мае рацыю ў Радыё „Рацыя”.