„Васілёчкі” гэта Бельск

Ада ЧАЧУГА

Хор быў створаны ў чэрвені 1964 года. Кіраваў ім тады Аляксандр Лукашук, брат Сяргея. Пасля былі Сцяпан Копа, Юры Шурбак, Міхась Артысевіч. А Сяргей прыйшоў у хор у 1967 годзе і быў там спачатку акампаніятарам. Кіраўніком стаў у 1970 годзе і быў ім няспынна аж да 1990 года.

... Не, ніхто не прыехаў ад сейміка Падляшскага ваяводства, ды і ў зале няпоўна. Але ёсць старшыня Бельскай гарадской рады Януш Панасюк, намеснік бурмістра Ян Кірызюк, дырэктар беларускага ліцэя Зінаіда Навіцкая і дырэктар бельскай „тройкі” і беларускай гімназіі Васіль Ляшчынскі.

Сваім славутым гімнам „Васілёчкі” прывітаў калектыў запрошаных гасцей і ўсіх тых, хто прыйшоў паслухаць іх спевы. Ад гэтай жа беларускай песні ён і займеў сваю назву 8 сакавіка 1974 года.

Канцэрт вядзе Альжбета Фіёнік. Сённяшняе выступленне „Васілёчкаў” гэта ўжо 704-ае выступленне. Усё аднатавана, запісана ў хроніцы. Два тамы ўжо скончаны. Цяпер пачалі трэці. Дзе толькі не быў калектыў за гэтыя гады! Колькі дарог ім праехана!

Ездзілі па Беласточчыне, але выступалі і ў цэлай Польшчы — у Варшаве, у Быдгаскім ваяводстве, у Плоцкім, у Апольскім, у Сопаце на Фестывалі ўкраінскай песні — як госць, што прадстаўляў беларускую песню. Часта бывалі на Беларусі, а ў Мінску дык нават быў зняты спецыяльны саракамінутны тэлефільм пра „Васілёчкі”.

Пасол Сейма РП Ян Сычэўскі ўручае знак „Заслужаны дзеяч культуры”, прызнаны міністрам культуры, чатыром спявачкам: Еўдакіі Навакоўскай, Лідзіі Белах, Ніне Бялецкай і Галене Пашкоўскай. Радасныя твары, шчаслівыя ўсмешкі.

Пачынаецца канцэрт юбіляраў. А я слухаю і ўспамінаю. Толькі што, здаецца, быў 1989 год і іх 25-ы юбілей. Было вельмі гучна на ім. А гасцей — не злічыць. І „Лявоны” з Воранава, што каля Ліды, са сваім нязвыклым майстэрствам, і беларуская танцавальная група „Васілёк” з Нью-Йорка, а колькі прадстаўнікоў тутэйшых калектываў і ўлад...

Многае ад таго часу змянілася. Перш за ўсё змяніліся часы. Нельга разлічваць на дапамогу дзяржавы. У людзей на першы план высунуліся іншыя патрэбы, важнейшыя за культуру... Адышоў з калектыву Сяргей Лукашук, стварыўшы новы калектыў „Маланка”, якому ў лютым ужо мінае 10 гадоў. На месца дырыжора прыйшла Аліна Негярэвіч, якая вяла хор некалькі гадоў. Цяпер, вось ужо пяты год „Васілёчкамі” кіруе Уладзімір Сахарчук, выпускнік Беларускага універсітэта культуры (факультэт мастацкай творчасці ў групе дырыжораў народных хораў).

Сёння ў „Васілёчках” спявае ды іграе 20 чалавек. Жанчын — больш. Не хапае моцных мужчынскіх галасоў. Марыя Герасімюк з Ваяводскага асяродка анімацыі культуры вядзе заняткі па харэаграфіі.

... Калектыў спявае цудоўную, меладычную песню „А за гаем зеляненькім”. ... Як далікатна жанчыны перабіраюць пальцамі па народных інструментах: нейкіх трашчотках, валкаўніцы. Усё гэта стварае непаўторны настрой вёскі, роднай прыроды.

За апошнія гады калектыў некалькі разоў быў на Беларусі: выступаў у Віцебску на Славянскім базары і ў Мядзелі, ездзіў па Польшчы. Але галоўнае, што пастаянна бярэ ўдзел у Фестывалях беларускай песні і Свяце беларускай культуры, бывае на фэстынах. У лютым мінулага года на Фестывалі беларускай песні ў Беластоку занялі першае месца, апярэджваючы моцныя калектывы з Гайнаўкі і Беластока. У людзей быў прыўзняты настрой і ахвота да працы. Нішто так не акрыляе чалавека, як поспех. А вось цяпер, 19 лістапада выбіраліся яны ў Варшаву на сустрэчу мастацкіх калектываў нацыянальных меншасцей.

Пачынаюцца віншаванні. Ад бурмістра Бельска — віншавальныя лісты ўручае Ян Кірызюк, віншуюць і ўручаюць падарункі старшыня Януш Панасюк, беларускі консул Мікалай Крэчка, дырэктар Сяргей Лукашук, пасол Ян Сычэўскі („няма культур высокага і нізкага лёту, няма нацыянальнай культуры без фальклору”), Марыя Герасімюк (ад дырэктара ВААКа), дадаўшы: „З вамі працаваць гэта чыстая прыемнасць”; далей — віншаванні ад „Маланкі”, ад хору польскай нацыянальнай песні, што працуе пры БДК, ад беластоцкага хору „Крыніца”, ад гайнаўскага хору ГДК; віншуе з юбілеем былая дырыжорка Аліна Негярэвіч, дырэктар Бельскага беларускага ліцэя Зінаіда Навіцкая абавязкова хоча ўручыць кветкі свайму былому вучню Уладзіміру Сахарчуку, а дырэктар Васіль Ляшчынскі, аддаючы свой букет юбілярам, гаворыць: „Я вучыўся ў Гданьску. Дзе Бельск — яны там не ведалі. Кажу, што там, дзе «Васілёчкі». А-а-а, кажуць, то ведаем. Значыць, «Васілёчкі» гэта Бельск”.

Альжбета Фіёнік чытае віншавальныя тэлеграмы, а пасля льюцца песні, ужо толькі тутэйшыя, а нават і на словы членаў калектыву. Валодзя Сахарчук дзякуе Бельскаму дому культуры і Беларускаму таварыству за дапамогу, а спонсару Валянціну Гушчу харысткі ўручаюць кветкі ад калектыву.

А пасля было „Многае лета”. І так адзін з найстарэйшых беларускіх калектываў Беласточчыны адсвяткаваў свой юбілей. Маю на думцы, вядома, яго афіцыйную частку.